برهمكنش پتاسيم و آهن در كيفيت تغذيه‌اي ميوه سيب طي انبارماني

تغذيه مناسب درختان ميوه پس از برداشت، موجب افزايش باردهي و كيفيت ميوه ها در سال آتي مي گردد. براي بررسي تاثير چالكود سولفات پتاسيم (صفر، 50 ، 100 و 150 گرم) و كلات آهن (صفر، 10، 20 و 30 ميلي ليتر) بر كيفيت محصول، پس از برداشت، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در 3 تكرار بر روي سيب رقم رد دليشز انجام گرفت و صفاتي از قبيل سفتي، مواد جامد محلول، اسيديته قابل تيتراسيون، آنتوسيانين و فنول پوست و گوشت، كربوهيدرات كل، درصد ماده خشك، شاخص پرليم و غلظت برخي عناصر غذايي ماكرو و ميكرو ميوه اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد درختاني كه با 50 گرم سولفات پتاسيم و 30 سي سي كلات آهن تغذيه شدند، ميوه سفت تر و مواد جامد محلول بيشتري داشتند. همچنين تاثير عنصر پتاسيم در افزايش آنتوسيانين پوست ميوه بيشتر از آهن بود. علي رغم روند كاهشي مقدار فنول طي انبارماني، كود سولفات پتاسيم، بيشترين تاثير را در افزايش مقدار فنول پوست و گوشت و حتي حفظ آن طي دوره انبارماني نسبت به شاهد داشت. از طرفي با افزايش مقدار كلات آهن از ميزان فنول ميوه ها كاسته شد. مقدار اسيديته ميوه ها در تيمارهايي كه با غلظت هاي مختلف آهن تيمار شده بودند بيشتر از ميوه هاي شاهد بود. افزايش زمان انبارماني باعث افزايش معني دار كربوهيدرات كل شد. ساير صفات كيفي در طول زمان انبارماني به طور معني داري كاهش يافتند. به طور كلي تيمار 50 و 100 گرم سولفات پتاسيم به تنهايي يا در تركيب با 10 سي سي كلات آهن اثر مناسبي روي صفات مورد مطالعه داشت