اثر قارچ ميكوريزا و چين بر ميزان عناصر غذايي ماكرو، ميكرو و فعاليت ويژه آنزيمهاي آنتياكسيداني آويشن باغي (Thymus vulgaris L.) در سطوح مختلف آبياري

به منظور بررسي اثر كاربرد قارچ ميكوريزاو چين بر ميزان عناصر غذايي ماكرو، ميكرو و فعاليت برخي آنزيمهاي آنتياكسيداني در سطوح مختلف آبياري، آزمايشي به صورت اسپليت پلات در زمان و مكان با 12 تيمار و سه تكرار در دانشكده كشاورزي دانشگاه مراغه در سال زراعي 1398 اجرا شد. فاكتور اصلي شامل رژيم هاي مختلف آبياري در سه سطح:آبياري پس از 20 درصد حداكثر تخليه مجاز رطوبتي (w20)، آبياري پس از 50 درصد حداكثر تخليه مجاز رطوبتي (w50) و آبياري پس از 80 درصد حداكثر تخليه مجاز رطوبتي (w80) و فاكتور فرعي و فرعي فرعي به ترتيب مصرف و عدم مصرف قارچ ميكوريزا و برداشت در دو چين بودند. نتايج نشان داد، بيشترين و كمترين غلظت عناصر غذايي نيتروژن، فسفر، پتاسيم، آهن، روي و كلسيم به ترتيب در تيمار W20 وW80 مشاهده شد. همچنين، غلظت عناصر نيتروژن، فسفر، پتاسيم، آهن، روي و منيزيم با كاربرد قارچ ميكوريز بترتيب 17.4، 24.7، 20.9، 20.6، 11.8 و 18.2 درصد نسبت به شاهد افزايش نشان داد. در بين سطوح آبياري مختلف، بيشترين كلروفيل a (0.8 ميليگرم بر گرم وزن تر)، كلروفيل b (0.48 ميليگرم بر گرم وزن تر) و كلروفيل كل (1.28 ميليگرم بر گرم وزن تر) در آبياري نرمال بدست آمد. همچنين، بيشترين ميزان فعاليت ويژه آنزيمهاي آنتياكسيداني از قبيل سوپراكسيد ديسموتاز، آسكوربات پراكسيداز و گاياكول پراكسيداز در تنشهاي متوسط و شديد و با كاربرد قارچ ميكوريزا بدست آمد. بطور كلي، نتايج نشان داد كاربرد قارچ ميكوريزا نقش موثري در جذب عناصر غذايي و افزايش مقاومت گياهان در تنش خشكي ايفا مينمايد.