تأثير شدّت باد بر توسعۀ ترموكلاين در خليج فارس در تابستان

خليج فارس يك درياي نيمه بستۀكم عمق است كه از طريق تنگۀهرمز به اقيانوس آزاد متّصل مي شود. ترموكلاين به صورت كاهش شديد دما با عمق در لايۀزيرسطحي در نتيجۀ طبقه بندي ستون آب در خليج فارس به صورت فصلي روي مي دهد. واداشت هايي از جمله باد شمال غربي بر اين فرايند تأثير دارند. در اين مقاله، نتايج اندازه گيري هاي گشت تحقيقاتي مونت ميشل 1992 و يك مطالعۀعددي (مدل اقيانوسي پرينستون POM) با تنش باد در دو حالت ثابت و ميانگين ماهيانه به بررسي تشكيل و توسعۀترموكلاين تابستانه در خليج فارس پرداخته مي شود. نتايج مدل نشان مي دهند كه با باد متغير ماهيانه، ترموكلاين مانند آنچه اندازه گيري هاي تابستان نشان مي دهند، توسعه مي يابد. به نظر مي رسد تشكيل ترموكلاين اكسيژن محلول در ستون آب ناشي از كمبود اختلاط را در نتيجۀ چينه بندي آب ايجاد شده كاهش مي دهد؛ البتّه تشكيل و توسعۀ ترموكلاين به صورت يك شيب سريع دما در ستون آب بر انتشار صوت به كار رفته در كاربرد ابزار آشكارسازي در دريا تأثير دارد. رشد ترموكلاين در خليج فارس از بهار به تابستان با سرعت بيشتري رخ مي دهد كه در برخي از منابع اين تحقيق در خليج فارس به اين نتيجه رسيده اند. ضرايب همبستگي دما و شوري بين نتايج مدل و اندازه گيري ها به ترتيب 0.86 و 0.80 به دست آمده اند. در اين مقاله نتايج تحقيق به دست آمده از مدل POM با اندازه گيري ها مقايسه مي شود.