بررسي عوامل فردي و سازماني مرتبط با نشاط اجتماعي زنان شاغل در دانشگاه علوم پزشكي بيرجند در سال 1398

Individual and organizational factors related to social vitality of women working in Birjand University of Medical Sciences, Iran, in 2020

زمينه و هدف: شادي و نشاط از مهم‌ترين و مؤثرترين مؤلّفه‌هاي تأثيرگذار در روند زندگي انسان است و بدون آن زمينه فعاليت، خلاقيت، ابتكار، اختراع و زندگي سالم ايجاد نمي‌شود. شادي ابزار ارزشمندي براي اصلاح شخصيت و عملكرد شغلي كاركنان محسوب مي‌شود؛ به‌طوري‌كه افراد شاد در محيط كار بيشتر موفّق هستند. با توجه به اينكه ايجاد نشاط اجتماعي، اولويت اول استان خراسان جنوبي براي مداخله جامع مي‌باشد؛ هدف از اين مطالعه، بررسي عوامل فردي و سازماني مرتبط با نشاط اجتماعي زنان شاغل در دانشگاه علوم پزشكي بيرجند بود. روش تحقيق: اين مطالعه توصيفي- تحليلي از نوع مقطعي، بر روي 214 زن شاغل در دانشگاه علوم پزشكي بيرجند به روش نمونه‌گيري تصادفي سيستماتيك در سال 1398 انجام شد. براي جمع‌آوري داده‌ها به منظور سنجش نشاط اجتماعي، از پرسشنامه استاندارد 29سؤالي شادكامي آكسفورد استفاده گرديد. يافته‌ها: ميانگين نمره شادكامي زنان 12/32±73/55 بود و اكثريت افراد مورد مطالعه از وضعيت شادي متوسطي برخوردار بودند (60/3%). ضمناً اكثريت افراد، سابقه شركت در كلاس‌هاي شادي را نداشتند (85/6%). همچنين نتايج نشان داد كه بين سن، سطح تحصيلات، تأهل، سطح تحصيلات همسر، شغل همسر در زنان مورد مطالعه با شادكامي، رابطه معني‌داري وجود نداشت (0/05P) نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد وضعيت نشاط اجتماعي زنان كارمند در حد متوسطي مي‌باشد؛ لذا انجام مداخلات آموزشي براي بهبود وضعيت نشاط كارمندان به مسئولين و برنامه‌ريزان پيشنهاد مي شود.

Background and Aims: Happiness and vitality are among the most important and effective components in the process of human life, without which activity, creativity, initiative, invention, and healthy life cannot be created. Happiness is a valuable tool for improving the personality and job performance of employees; meaning that happy people are more successful in the workplace. The creation of social vitality is the priority for comprehensive intervention in South Khorasan Province, Iran, for comprehensive intervention. Therefore, this study aimed to investigate the individual and organizational factors related to the social vitality of women working at the Birjand University of Medical Sciences, Birjand, Iran. Materials and Methods: This descriptive-analytical cross-sectional study was performed on 214 females working at Birjand University of Medical Sciences selected using a systematic random sampling method in 2019. The 29-item Oxford Happiness Standard was used to collect data to measure social vitality. Results: The mean score of the females' happiness was estimated at 73.55±12.32 and the majority of the subjects had moderate happiness (60.3%). Moreover, most of the cases had not participated in happiness courses before (85.6%). The results also showed that happiness had no significant relationship with age, educational level, marital status, education level of the spouse, and occupation of spouse among the women (P>0.05); however, happiness showed a significant relationship with income and place of residence (P<0.05). Conclusion: It seems that the social vitality of working women was moderate; in this respect, it is recommended to officials and planners implement educational interventions to improve the vitality of employees.