شماره ركورد :
1259368
عنوان مقاله :
عوامل مستعدكننده فلبيت در كودكان بيمار تحت درمان با ونكومايسين
عنوان به زبان ديگر :
Predisposing factors of phlebitis in children treated with vancomycin
پديد آورندگان :
بهرامي، نيلوفر دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده پرستاري و مامايي - مركز تحقيقات مراقبت هاي پرستاري و مامايي , ترك ترابي، مريم دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - بيمارستان آموزشي درماني امام حسين (ع) , طلاكوب، صديقه دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه پرستاري كودكان و نوزادان , نم نباتي، محبوبه دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده پرستاري و مامايي - مركز تحقيقات مراقبت هاي پرستاري و مامايي
تعداد صفحه :
15
از صفحه :
64
از صفحه (ادامه) :
0
تا صفحه :
78
تا صفحه(ادامه) :
0
كليدواژه :
بروز , فلبيت , كودكان , ونكومايسين , كاتتر وريد محيطي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: با توجه به مصرف چشمگير ونكومايسين در كودكان و بروز فلبيت در كاتترهاي وريد محيطي؛ اين مطالعه با هدف تعيين عوامل مستعد كننده فلبيت در كودكان تحت درمان با ونكومايسين انجام شد. روش بررسي: اين يك مطالعه مقطعي، از نوع توصيفي-تحليلي بود كه بر روي 145 كودك بزرگ‌تر از 1 ماه، تحت درمان با ونكومايسين و بستري در يك مركز آموزشي­ درماني در اصفهان، انجام گرفت. نمونه­ ها به روش آسان انتخاب و ابزار اندازه­ گيري فلبيت؛ 24، 48 و 72 ساعت بعد از تعبيه كاتتر براي هر كودك تكميل شد. داده ها توسط آزمون كاي­اسكوئرو رگرسيون لجستيك چندگانه تجزيه و تحليل شدند. يافته­ ها: كاي­اسكوئر، بين بروز فلبيت با محل تعبيه، شماره كاتتر و شستشوي كاتتر با نرمال­ سالين 0/09% ارتباط معنادار يافت شد ( 0/05 ونكومايسين ( 0/004=p)، انفوزيون تغذيه كامل وريدي ( 0/017=p) و سفالوسپورين­ها ( 0/025=p)، به طور معناداري بر روي احتمال بروز فلبيت تأثيرگذار بودند. نتيجه­ گيري: پرستاران مي­ توانند با درنظرگرفتن نسبت كاتتر به رگ و انتخاب كاتتر مناسب، استفاده از اندام فوقاني و شستشوي كاتتر با نرمال سالين، از بروز فلبيت پيشگيري كنند. بعلاوه لازم است غلظت نهايي ونكومايسين mg/ml 5> بوده و سرعت انفوزيون آن ازmg/min 10-5 تجاوز نكند. زماني كه كودكان به جز ونكومايسين، محلول ­هاي تغذيه وريدي و سفالوسپورين­ها را نيز دريافت مي­كند، اين موارد اهميت دوچندان مي­ يابد.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Considering widespread use of vancomycin in childeren and the occurrence of phlebitis related peripheral intravenous catheters (PIVC); we decided to determine Predisposing factors of phlebitis in the childeren receiving vancomycin. Methods and Materials: This cross-sectional descriptive-analytic study included 145 children older than 1 month who had been admitted to a medical education center in Isfahan and were under treatment with vancomycin. The sampling method was convenience and phlebitis measuring instruments were used 24, 48 and 72 hours, after the peripheral intravenous catheter insertion for every child. Chi-square test and multinomial logistic regression tests were used to analyze the data. Results: Chi-Square test showed a significant relationship between phlebitis and catheter place, catheter size and washing catheter with 0.09%NaCl (p<0.05). Multinomial logistic regression indicated that age (p=0.009), male gender (p=0.009), catheter placement in upper extremity (p=0.005), catheter No.24 (p=0.04), washing catheter with 0.09%NaCl (p<0.001), vancomycin concentration of <5mg/ml (p=0.004) and infusion of total peripheral nutrition (p=0.017) and cephalosporins (p=0.025) significantly influenced incidence of phlebitis. Conclusion: nurses can prevent phlebitis by selecting appropriate catheter considering the ratio of catheter to vein size, washing catheter with 0.09%NaCl and use of the upper extremities for catheter insertion. The concentration of vancomycin should also be <5 mg/ml and the infusion rate should not exceed 5-10 mg/min. These factors have considerable importance when childeren receive total peripheral nutrition and cephalosporins along with vancomycin.
سال انتشار :
1400
عنوان نشريه :
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي كردستان
فايل PDF :
8518128
لينک به اين مدرک :
بازگشت