عنوان مقاله :
عوامل مستعدكننده فلبيت در كودكان بيمار تحت درمان با ونكومايسين
عنوان به زبان ديگر :
Predisposing factors of phlebitis in children treated with vancomycin
پديد آورندگان :
بهرامي، نيلوفر دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده پرستاري و مامايي - مركز تحقيقات مراقبت هاي پرستاري و مامايي , ترك ترابي، مريم دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - بيمارستان آموزشي درماني امام حسين (ع) , طلاكوب، صديقه دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه پرستاري كودكان و نوزادان , نم نباتي، محبوبه دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده پرستاري و مامايي - مركز تحقيقات مراقبت هاي پرستاري و مامايي
كليدواژه :
بروز , فلبيت , كودكان , ونكومايسين , كاتتر وريد محيطي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: با توجه به مصرف چشمگير ونكومايسين در كودكان و بروز فلبيت در كاتترهاي وريد محيطي؛ اين مطالعه با هدف تعيين عوامل مستعد كننده فلبيت در كودكان تحت درمان با ونكومايسين انجام شد.
روش بررسي: اين يك مطالعه مقطعي، از نوع توصيفي-تحليلي بود كه بر روي 145 كودك بزرگتر از 1 ماه، تحت درمان با ونكومايسين و بستري در يك مركز آموزشي درماني در اصفهان، انجام گرفت. نمونه ها به روش آسان انتخاب و ابزار اندازه گيري فلبيت؛ 24، 48 و 72 ساعت بعد از تعبيه كاتتر براي هر كودك تكميل شد. داده ها توسط آزمون كاياسكوئرو رگرسيون لجستيك چندگانه تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: كاياسكوئر، بين بروز فلبيت با محل تعبيه، شماره كاتتر و شستشوي كاتتر با نرمال سالين 0/09% ارتباط معنادار يافت شد ( 0/05
ونكومايسين ( 0/004=p)، انفوزيون تغذيه كامل وريدي ( 0/017=p) و سفالوسپورينها ( 0/025=p)، به طور معناداري بر روي احتمال بروز فلبيت تأثيرگذار بودند.
نتيجه گيري: پرستاران مي توانند با درنظرگرفتن نسبت كاتتر به رگ و انتخاب كاتتر مناسب، استفاده از اندام فوقاني و شستشوي كاتتر با نرمال سالين، از بروز فلبيت پيشگيري كنند. بعلاوه لازم است غلظت نهايي ونكومايسين mg/ml 5> بوده و سرعت انفوزيون آن ازmg/min 10-5 تجاوز نكند. زماني كه كودكان به جز ونكومايسين، محلول هاي تغذيه وريدي و سفالوسپورينها را نيز دريافت ميكند، اين موارد اهميت دوچندان مي يابد.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Considering widespread use of vancomycin in childeren and the
occurrence of phlebitis related peripheral intravenous catheters (PIVC); we decided to
determine Predisposing factors of phlebitis in the childeren receiving vancomycin.
Methods and Materials: This cross-sectional descriptive-analytic study included 145
children older than 1 month who had been admitted to a medical education center in Isfahan
and were under treatment with vancomycin. The sampling method was convenience and
phlebitis measuring instruments were used 24, 48 and 72 hours, after the peripheral
intravenous catheter insertion for every child. Chi-square test and multinomial logistic
regression tests were used to analyze the data.
Results: Chi-Square test showed a significant relationship between phlebitis and catheter
place, catheter size and washing catheter with 0.09%NaCl (p<0.05). Multinomial logistic
regression indicated that age (p=0.009), male gender (p=0.009), catheter placement in upper
extremity (p=0.005), catheter No.24 (p=0.04), washing catheter with 0.09%NaCl (p<0.001),
vancomycin concentration of <5mg/ml (p=0.004) and infusion of total peripheral nutrition
(p=0.017) and cephalosporins (p=0.025) significantly influenced incidence of phlebitis.
Conclusion: nurses can prevent phlebitis by selecting appropriate catheter considering the
ratio of catheter to vein size, washing catheter with 0.09%NaCl and use of the upper
extremities for catheter insertion. The concentration of vancomycin should also be <5 mg/ml
and the infusion rate should not exceed 5-10 mg/min. These factors have considerable
importance when childeren receive total peripheral nutrition and cephalosporins along with
vancomycin.
عنوان نشريه :
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي كردستان