الگوي عوامل رفتاري توسعه گردشگري دسترس پذير براي افراد داراي معلوليت جسمي حركتي (مورد مطالعه: شهر تهران)

Investigating the Pattern of Behavioral Factors in Accessible Tourism Development for People with Physical Disabilities: A Case Study of Tehran City

شركت در فعاليت هاي گردشگري، حق مسلم همه افراد جامعه از جمله افراد داراي معلوليت است. اما در اين ميان، گاهي عواملي مربوط به فرد داراي معلوليت يا مناسب نبودن فضاي اجتماعي براي پذيرش اين افراد، مانع از مشاركت اين قشر در فعاليت هاي گردشگري مي شود. در اين راستا، پژوهش حاضر در تلاش است تا اين عوامل را (تحت عنوان عوامل رفتاري) شناسايي كرده و نقش آن ها را در توسعه گردشگري دسترس پذير براي افراد داراي معلوليت جسمي حركتي بررسي نمايد. پژوهش حاضر، با رويكرد تركيبي، در دو مرحله كيفي (شناسايي مولفه ها و عوامل رفتاري از طريق مصاحبه با خبرگان حوزه گردشگري و معلوليت) و كمي (طراحي پرسش نامه بر مبناي شاخص هاي مستخرج از مرحله كيفي و توزيع آن در ميان گردشگران داراي معلوليت در شهر تهران) انجام گرفته است. مرحله اول با استفاده از روش تحليل محتوا و نرم افزار Maxqda2018 انجام پذيرفت. در مرحله دوم، روش حداقل مربعات جزيي و نرم افزار اسمارت. پي. ال.اس.3 مورد استفاده قرار گرفت. نتايج حاكي از آن است كه عوامل رفتاري در دو دسته اصلي «عوامل فردي» (ويژگي هاي شخصي افراد داراي معلوليت و ادراك اين افراد از تعامل با محيط) و «عوامل ميان فردي» (مسئوليت عمومي نسبت به افراد داراي معلوليت، آموزش جامعه، وابستگي افراد داراي معلوليت به همراه و ايجاد حس مثبت در اين افراد) بر توسعه گردشگري دسترس پذير براي معلولين جسمي حركتي تاثير مي گذارند.

Participating in tourism activities is the undeniable right of all society members, including people with disabilities. However, sometimes factors related to people with disabilities or inappropriate social environment for acceptance of these people as community members prevent them from participating in tourism activities. In this regard, this study sought to identify such factors (under the title of behavioral factors) and investigate their role in the development of accessible tourism for people with physical disabilities, using a mixed-methods approach in two stages of qualitative (identifying the behavioral indicators and factors through interviews with experts in the field of tourism and disability) and quantitative (designing a questionnaire based on the indicators obtained from the qualitative stage and distributing them among tourists with disabilities in Tehran). The first stage was conducted using the content analysis method and Maxqda2018 software. The partial least squares method and SmartPLS3 software were used at the second stage. The results of the study indicated that the two main categories of behavioral factors, i.e., "Personal factors" (personal characteristics of people with disabilities and their perception of interaction with the environment) and "interpersonal factors" (public responsibility towards people with disability, community education, the dependency of people with disability on another person's assistant along with the development of positive feelings in these people) affected the development of accessible tourism for people with physical disabilities.