تعيين اثربخشي آموزش راهبردهاي خودتنظيمي بر سرزندگي تحصيلي و خلاقيت دانش آموزان اهمال كار

Effectiveness of Teaching Self-Regulatory Strategies on Academic Buoyancy and Creativity of Procrastinating Students

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش راهبردهاي خودتنظيمي بر سرزندگي تحصيلي و خلاقيت دانش-آموزان اهمال‌كار بود. روش: اين پژوهش به شيوه نيمه‌آزمايشي و با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و پيگيري انجام شد. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان دختر پايه دهم دوره متوسط شهر اروميه در سال تحصيلي 99-1398 به تعداد 3295 نفر بود. براي نمونه‌گيري، تعداد 40 نفر دانش‌آموزان داوطلب واجد شرايط كه نمره كمتر از 81 در پرسشنامه‌ اهمال‌كاري تحصيلي سولومون و راث‌بلوم (1984)، كمتر از 36 در پرسشنامه سرزندگي تحصيلي دهقاني‌زاده و حسين‌چاري (1391) و نمره كمتر از 120 در خلاقيت عابدي (1372) كسب كرده بودند مشخص و سپس به صورت تصادفي در 2 گروه‌ مطالعه (20 نفر در گروه آزمايش و 20 نفر در گروه گواه) وارد شدند. بسته آموزشي راهبردهاي خودتنظيمي پنتريچ (1999) براي گروه آزمايش اجرا شد. زمان اين برنامه آموزشي 15 جلسه 90 دقيقه‌اي و زمان آموزش نيز 3 هفته بود. يافته ها: نتايج نشان داد براي متغير سرزندگي تحصيلي اثر گروه (001/0P˂ و 687/0Eta=)، اثر زمان (001/0P˂ و 816/0Eta=) و اثر متقابل گروه × زمان (001/0P˂ و 727/0Eta=) معنادار بود. همچنين نتايج نشان داد براي متغير خلاقيت اثر گروه (001/0P˂ و 777/0Eta=)، اثر زمان (001/0P˂ و 802/0Eta=) و اثر متقابل گروه × زمان (001/0P˂ و 626/0Eta=) معنادار بود. نتيجه گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت دانش‌آموزان اهمال‌كاري كه در رابطه با سرزندگي تحصيلي و خلاقيت دچار ناتواني‌هايي هستند چنانچه در معرض آموزش راهبردهاي خودتنظيمي قرار گيرند مي‌توانند موفقيت‌هايي در اين زمينه كسب كنند.

The aim of this study was to determine the effectiveness of teaching self-regulatory strategies on academic vitality and creativity of procrastinating students. This research was conducted in a quasi-experimental manner with a pre-test-post-test design with a control and follow-up group. The statistical population of the study included all female students of the tenth grade of the middle school in the city of Urmia in the academic year of 2019-2020 in the number of 3295 people. Purposeful method was used for sampling. Therefore, there are 40 eligible volunteer students with a score of less than 81 in the Solomon and Rathblum (1984) Academic Procrastination Questionnaire, less than 36 in the Dehghani-Zadeh and Hossein-Chari Academic Vitality Questionnaire (2012) and a score of less than 120 in Abedi (1993) creativity were identified and then randomly entered into two study groups. Pentrich (1999) self-regulatory strategies training package was implemented for the experimental group. During this period, the control group did not receive any training. Data were analyzed by repeated measures analysis of variance and Bonferroni post hoc test using SPSS software. The results showed that for the academic vitality variable, group effect (P˂0.001 and Eta= 0.687), time effect (P˂0.001 and Eta= 0.816) and group × time interaction (P˂0.001 and Eta= 0.727) was significant. The results also showed that for the creativity variable the effect of group (P˂0.001 and Eta= 0.777), the effect of time (P˂0.001 and Eta= 0.802) and the interaction of group × time (P˂0.001 and Eta= 0.626) was significant. Based on the results of the present study, it can be concluded that self-regulatory strategies can be used to treat procrastination in students and increase their academic vitality and creativity