بررسي دولت نرم و توسعه نيافتگي ايران عصر ناصري در پرتو نظريه ميردال

A study of the soft government and underdevelopment of Iran in the Nasiri era in the light of Mirdal theory

در اين مقاله تلاش بر اين است تا با بررسي دوران قاجار، به اين سوال اساسي پاسخ داده شود كه توسعه نيافتگي ايران در دوران ناصرالدين شاه قاجار، چگونه با توجه به شاخص هاي دولت نرم از ديدگاه ميردال قابل تبيين است؟ يافته ها حاكي از اين است كه جامعه ايران در عصر ناصرالدين شاه كه مصادف با توسعه صنعتي در غرب بود، در حال مواجهه فزاينده با خارج و تحولات مذكور بوده و در عين حال در درون نيز، مشكلات فراواني داشته است كه از مهم ترين آنها مي توان به فقدان انضباط اجتماعي، نقص وضع و اجراي قانون در كشور، عدم اطاعت گروه هاي قدرتمند جامعه از جمله خاندان قاجار، اشراف زميندار، خوانين و روساي قبايل و طبقه بازرگان از قوانين و مقررات و نيز فساد اداري فراگير اشاره كرد كه اين امر باعث شد تا دولت در سال هاي 1227 تا 1275 ه.ش توانايي وضع قانون يكسان، كنترل اوضاع داخلي و به تمكين واداشتن گروه هاي قدرتمند براي اجراي قوانين و مقررات رسمي و نيز اقدام جدي در جهت رفع فساد اداري را نداشته باشد و لذا نتواند توسعه را در ايران مانند كشورهاي غربي ايجاد كند. روش پژوهش در اين مقاله توصيفي-تحليلي است.

In this article, by using the descriptive-analytical method and the method of collecting documents, an attempt is made to answer the basic question of how the underdevelopment of Iran during the reign of Nasreddin Shah Qajar, according to the indicators of soft government from the perspective of the Qajar period. Mirdal can be explained? The findings indicate that the Iranian society in the era of Nasser al-Din Shah, which coincided with industrial development in the West, was increasingly facing the outside and the mentioned developments, and at the same time, had many problems inside, the most important of which We can mention the lack of social discipline, the lack of law enforcement in the country, the disobedience of powerful groups in society, including the Qajar dynasty, landed aristocrats, khans and tribal chiefs, and the merchant class from laws and regulations, as well as widespread corruption. Due to the fact that the government in the years 1227 to 1275 A.H. was not able to enact the same law, control the internal situation and compel powerful groups to implement official laws and regulations, as well as take serious action to eliminate corruption, and therefore could not develop In Iran like Western countries.