جايگاه اقرار در جرايم سياسي؛ با تمركز بر ادله الكترونيكي و فضاي مجازي

The place of confession in political crimes; Focusing on electronic evidence and cyberspace

موضوع اين مقاله بررسي جايگاه اقرار در جرايم سياسي و مطبوعاتي (با ماهيت سياسي) با نگاهي به ادله الكترونيكي و فضاي مجازي است. پرسش اصلي مقاله اين است كه ادله الكترونيكي ناظر بر اقرار متهم به بزه انتسابي، مي تواند ادله اي اثباتي ناظر بر مجرميت او باشد؟ فرضيه پژوهش بر اين بوده كه به هر حال ادله الكترونيكي نيز مي توانند وجه اثباتي داشته باشند. پژوهش با بررسي مفردات مختلف مسيله به اين جمع بندي رسيده است كه اگر چه ادله الكترونيكي نيز با شرايطي كه در بحث عام اقرار آمده است و با توجه به ادله اثبات دعوا و قوانين موضوعه مي توانند ناظر بر اقرار متهم به بزه انتسابي باشند، ولي در وجه كيفري با توجه به اصل تفسير مضيق بسياري از اين دلايل وجه اقراري خودشان را از دست مي دهند. روش تحقيق در اين مقاله كيفي از نوع توصيفي-تحليلي است و داده ها به شكل فيش برداري و از طريق كتابخانه اي گردآوري و تجزيه و تحليل شده اند.

The subject of this article is to examine the status of confession in political and press crimes (of a political nature) by looking at electronic evidence and cyberspace. The main question of the article is that the electronic evidence regarding the confession of the accused to a misdemeanor can be positive evidence regarding his guilt? The research hypothesis has been that electronic evidence can also have a positive aspect. The study, by examining the various contents of the issue, has concluded that although electronic evidence can also be used to oversee the defendant's confession to a misdemeanor, given the conditions set out in the general discussion and the evidence to prove the case and the laws in question. The criminal aspect Due to the principle of narrow interpretation, many of these reasons lose their confessional aspect. The research method in this article is qualitative of descriptive-analytical type and the data have been collected and analyzed in the form of receipts and through a library.