نسبت سنت و مدرنيسم و بازتاب آن در عرصه سياست و حكومت از منظر سيد حسين نصر

The relationship between tradition and modernism and its reflection in the field of politics and government from the Seyed Hossein.Nasr perspective

منظور نصر از سنت، قوانين و نواميسي است كه از مبداء الهي جاري شده، فارغ از حيث زمان و مكان بوده، با رسم، عادت و هرآنچه رنگ و معناي كهنگي و فرسودگي را به ذهن متبادر مي كند، متفاوت است. سنت به اين معنا، رو در روي مدرنيسم به عنوان نظامي فلسفي و اومانيسم مترتب بر آن قرار ميگيرد كه حقيقت مطلق را نه از سوي خدا بلكه در سطحي انساني مطرح مي كند. مقاله در صدد پاسخ به دو پرسش مي باشد. نخست، نسبت سنت و مدرنيسم براساس نسب چهارگانه منطقي از منظر نصر كدام است؟ دوم، بازتاب انديشه وي در عرصه ي سياست و حكومت چگونه است؟ به ترتيب سوالات مذكور، دو فرضيه قابل طرح مي باشد. اولا، نسبت سنت و مدرنيسم، تباين است. درثاني، بازتاب انديشه نصر در عرصه ي سياست و حكومت، بنيادگرايي به معناي نامتعارف آن است. روش تحقيق توصيفي تحليلي است كه با گردآوري داده ها از طريق منابع اسنادي و كتابخانه اي تدوين شده است. نتايج نشان از آن دارد كه سنت و مدرنيسم از لحاظ پارادايميك با هم تفاوتي بنيادين دارند و از دل سنت در عرصه ي سياسي تنها حكومتي سنتي و بنيادباور بيرون خواهد آمد ولي به معناي نامتعارف آن.

Nasr refers to tradition, laws and nomenclature that originate from the divine origin, regardless of time and place, are different from customs, habits and everything that brings to mind the color and meaning of antiquity and wear and tear. Tradition, in this sense, confronts modernism as a philosophical system and humanism, which presents the absolute truth not on God but on a human level. The article seeks to answer two questions. First, what is the relationship between tradition and modernism based on the four logical genealogies from Nasr's point of view? Second, how is his thinking reflected in politics and government? In order of the mentioned questions, two hypotheses can be proposed. First, the relationship between tradition and modernism is contrasting. Second, the reflection of Nasr's thought in politics and government is fundamentalism in its unconventional sense. The research method is descriptive-analytical, which has been compiled by collecting data through documentary and library sources. The results show that tradition and modernism are fundamentally different from each other in terms of paradigm, and from the heart of tradition in the political arena, only a traditional and fundamentalist government will emerge, but in its unconventional sense.