بررسي تطبيقي جايگاه حقوق اقليت هاي ديني در تعيين سرنوشت خود در حقوق ايران و اسناد بين المللي

A Comparative Study of the Position of the Righteous in Their Eight in the Righteous and the First

مقاله حاضر قصد دارد تا جايگاه حقوق اقليت هاي ديني را در مسيله تعيين سرنوشت خود در حقوق ايران و اسناد بين المللي مورد بررسي قرار دهد. اين تحقيق ميكوشد با رويكردي توصيفي و تحليلي و با روش جمعآوري دادههاي اسنادي و كتابخانهاي، به اين سوال اساسي پاسخ دهد كه حقوق اقليت هاي ديني در رژيم حقوقي ايران چگونه تبيين شده اند؟ و اين حقوق تا چه اندازه بيانگر تحقق اصل تعيين سرنوشت خود است؟ اين پژوهش بر اين فرضيه استوار است كه پذيرش و تلاش براي تحقق اصل تعيين سرنوشت خود، پيرامون اقليت ها به طور عام و اقليت هاي مذهبي به طور خاص، هرگز مبين حقوقي نخواهد بود كه مطابق آن اقليت ها بتوانند داعيه استقلال طلبي داشته باشند. بلكه هدف در اين شناسايي برخورداري بدون تبعيض آنها از حقوق سياسي و قضايي است كه اكثريت جامعه از آن بهره مند هستند. نتيجه تحقيق نشان مي دهد كه ج. ا. ايران حقوق اقليت هاي ديني، را به رسميت شناخته است، وآنها را با اكثريت جامعه در تعيين حق سرنوشت خود برابر دانسته است. وجه اختلاف قانون ايران با قوانين بين المللي در عدم شناسايي تمام گروه هاي مذهبي است؛ يعني سه دين توحيدي، بهعنوان اقليت شناخته مي شوند،اين موضوع با اسناد بين المللي كه تلاش دارند تا تمام فرقه ها و گروه هاي عقيدتي را اقليت ديني معرفي كنند، سازگار نيست.

The present article intends to examine the position of the rights of religious minorities in the issue of self-determination in Iranian law and international documents. This research tries to answer the basic question of how the rights of religious minorities in the Iranian legal regime are explained by a descriptive and analytical approach and by the method of collecting documentary and library data. an‎d to what extent do these rights represent the realization of the principle of self-determination? This research is based on the hypothesis that accepting and trying to realize the principle of self-determination, regarding minorities in general and religious minorities in particular, will never indicate a law according to which minorities can claim independence. Rather, the goal in this identification is to enjoy, without discrimination, the political and judicial rights that the majority of society enjoys. The result of the research shows that c. ا. Iran has recognized the rights of religious minorities, and equated them with the majority of society in determining its own destiny. The difference between Iranian law and international law is the lack of recognition of all religious groups; That is, they become compatible with international instruments that seek to identify all sects and ideological groups as religious minorities.