آموزش مهارت‌هاي استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي مجازي بر رضايت زناشويي زوجين متقاضي طلاق

Training in the skills of using virtual social networks on the marital satisfaction of couples seeking divorce

امروزه افراد بسياري در شبكه‌هاي اجتماعي مجازي جذب شده‌اند و اين نفوذ و گستردگي، شبكه‌هاي اجتماعي مجازي را به بخشي از زندگي روزمره افراد تبديل كرده لذا اين پژوهش با هدف پژوهش حاضر تعيين آموزش مهارت‌هاي استفاده از شبكه­هاي اجتماعي مجازي بر رضايت زناشويي انجام گرفت. روش پژوهش: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را زوجين شاغل در ادارات دولتي منطقه 12 شهرتهران در سه ماهه اول سال 1395 تشكيل دادند. روش نمونه‌گيري به شيوه در دسترس بود؛ به اين صورت از بين زوجين متقاضي طلاق كه به دادگاه مفتح شهر تهران مراجعه كردند 16 زوج به صورت تصادفي در دو گروه شامل 8 زوج در گروه آزمايش و 8 زوج در گروه كنترل قرار گرفتند. جهت گردآوري داده­هاي پيش آزمون و پس آزمون ابزار پژوهش شامل مقياس زناشويي اِنريچ (1983) بود. گروه آزمايش 8 جلسه 90 دقيقه­اي مهارت‌هاي استفاده از شبكه­هاي اجتماعي مجازي را دريافت كردند. براي تجزيه و تحليل آماري داده‌ها از تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته ­ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد آموزش مهارت‌هاي استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي مجازي بر افزايش ميزان رضايت زناشويي در افراد گروه آزمايش مؤثر بوده است. نتيجه­ گيري: مهارت‌هاي استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي مجازي، از ﻃــﺮﯾﻖ اﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻮدآﮔﺎﻫﯽ ﻫﺮ ﯾﮏ از زوﺟﯿﻦ، ﺑﺎﻋﺚ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻧﯿﺎزﻫﺎ، ﺗﻮﻗّﻌﺎت و اميال ﺷﺨﺼﯽ مي‌شود؛ اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ نوبه ﺧﻮد، و از ﻃﺮﯾﻖ مهارت‌هاي ارﺗﺒﺎﻃﯽ، ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ اﺑﺮاز ﺷﺪه و ﺑﺎﻋﺚ درك ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻣﯽ­ﮔﺮدد ﮐﻪ اﯾﻦ روﻧﺪ، ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ رﺿﺎﯾﺖ زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ مي­شود.

Introduction: Today, many people have been attracted to virtual social networks and this influence and spread has made virtual social networks as a part of people's daily lives. Therefore, the aim of this study was to determine the skills of using virtual social networks on marital satisfaction. Methods: The present study was a quasi-experimental study with a pretest and posttest design with a control group. The statistical population of the present study consisted of couples working in government offices in the 12th district of Tehran in the first quarter of 2016. Sampling method was available; thus, among the couples seeking divorce who referred to the Moftah Court of Tehran, 16 couples were randomly divided into two groups, including 8 couples in the experimental group and 8 couples in the control group. To collect pre-test and post-test data, the research tool included Enrich Marital Scale (1983). The experimental group received 8 sessions, each session 90-minute, of virtual social networking skills. Analysis of covariance was used for statistical analysis of data. Results: The results of the present study showed that training in the skills of using virtual social networks has been effective in increasing the level of marital satisfaction in the experimental group. Conclusion: The skills of using virtual social networks, by increasing the self-awareness of each couple, cause awareness of personal needs, expectations and desires. This awareness, in turn, is expressed to the spouse through communication skills and leads to mutual understanding that this process increases marital satisfaction.