كاربرد پذيري شاخص WBGT در تعيين زمان مجاز كاري در شرايط آب و هوايي گرم :يك مطالعه موردي در صنعت فولاد شهر اهواز

Applicability of WBGT index in determining the allowable working time in hot climate conditions

مقدمه: يكي از مهمترين مشكلات در صنايع گرم بخصوص در شرايط آب و هوايي بسيار گرم، استرس هاي حرارتي است كه مي تواند اثرات زيادي را در فرايند كار و سلامت كاركنان داشته باشد. در اين شرايط انتخاب يك شاخص مناسب و بهينه جهت ارزيابي استرس هاي حرارتي و ارائه استراتژي مناسب جهت پيشگيري از مشكلات و بيماري هاي ناشي از گرما امري ضروري مي باشد. لذا هدف از انجام اين مطالعه، بررسي كاربرد پذيري شاخص دماي تر گوي سان (WBGT) در تعيين زمان مجاز كاري در شرايط آب و هوايي بسيار گرم در يكي از صنايع فولاد در شهر اهواز مي باشد. روش كار: پژوهش حاضر مطالعه اي توصيفي-تحليلي بوده كه در بخشهاي مختلف يك صنعت فولاد در شهر اهواز انجام شد. پارامترهاي فيزيولوژيكي 60 كارگر از بخشهاي مختلف صنعت، كه شامل پايش پيوسته ضربان قلب در طول يك شيفت كاري بود، ارزيابي شد. متغيرهاي محيطي و شاخص دماي ترگوي سان نيز بطور همزمان براي يك شيفت كاري اندازه گيري شد و زمان مجاز كاري بر مبناي شاخص ضربان قلب رزرو و شاخص WBGT تعيين و مقايسه گرديد. يافته ها: ميزان شاخص استرس حرارتي بر اساس شاخص WBGT در بين كليه گروههاي شغلي بطور معناداري بيش از حد توصيه شده تعيين شد (P<0.05). بر مبناي شاخص WBGT اندازه گيري شده زمان كاري پيشنهادي براي قسمت پوسته زدايي 4 ساعت و براي بخشهاي ديگر 2 ساعت تعيين گرديد در حاليكه بر اساس شاخص ضربان قلب رزرو، حداكثر زمان كاري قابل قبول براي بخش ريخته گري 5 ساعت و بخشهاي ديگر 8 ساعت تخمين زده شد.نتايج آزمون آماري نيز نشان داد كه تفاوت معناداري بين اين دو شاخص در پيش بيني زمان كاري مجاز در ايستگاههاي كاري مختلف وجود دارد. (P<0.05). نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه استفاده از شاخص WBGT به منظور ارزيابي و كنترل ريسك مواجهه به با گرما در مناطق گرمسيري به خصوص در تعيين زمان كار-استراحت ممكن است از قابليت اطمينان و اجرايي كافي برخوردار نباشد.لذا توصيه مي شود در مناطق گرمسيري به منظور پايش و كنترل استرس حرارتي در اثر مواجهه با گرما، از شاخصهاي بهينه و كاربردي كه مبتني بر اندازه گيري پارامترهاي محيطي و فيزيولوژيكي مي باشد، استفاده گردد.

Introduction: Heat stress is a critical problem in hot industries, especially in incredibly hot climates. It can greatly impair the work process and put the health of workers at risk. This study aims to investigate the applicability of the WBGT index in determining the allowable working time in very hot weather conditions in one of the steel industries in Ahvaz. Material and Methods: This study was conducted in different sectors of a steel industry in Ahwaz. The physiological parameters of sixty workers working in different parts of the industry were evaluated. Environmental variables and the Wet-Bulb globe temperature (WBGT) Index were also simultaneously measured during work shifts. The acceptable work time was calculated based on the reserve heart rate (RHR) and the WBGT index. Results: The heat stress index among all occupational groups, based on the WBGT index, was incredibly high and surpassed the recommended level (P<0.05). The statistical test results also indicated a significant difference between the two indices in predicting the adequate work time at different work stations (P <0.05). Conclusion: The current study results revealed that using the WBGT index for assessing and managing the risk of heat exposure in a hot climate may not have sufficient reliability and performance. Consequently, it is recommended to use optimal indices based on environmental and physiological assessments in a hot climate in order to monitor and control the heat stress associated with heat exposure.