تحليل گفتمان رئيس جمهور ايران در خصوص همه‌گيري كرونا؛ مطالعه موردي سخنراني‌ها در هيأت دولت و ستاد ملي كرونا

The president’s speech: An analysis of Covid-19 discourse in the Iranian president’s speeches

هدف اين مقاله تحليل گفتمان سخنراني‌هاي رئيس جمهور وقت ايران (حسن روحاني) در دوران شيوع ويروس كرونا در كشور است. انتشار سريع ويروس كرونا، هرچند از منظرهاي مختلف مورد تحقيق قرار گرفته است، فرصتي مناسب براي تجزيه‌وتحليل سخنراني‌هاي سياست‌مداران در اين همه‌گيري خاص نيز فراهم كرده است. در اين مقاله سخنراني‌هاي روحاني، از تاريخ 4 اسفند 1398 تا 8 ارديبهشت 1399 در هيأت دولت و ستاد ملي مبارزه با كرونا، براساس نظريه تحليل گفتمان لاكلا و موف مطالعه شده است. با تلفيق كدگذاري كمي و كيفي، تلاش كرديم گره‌گاه‌هاي مركزي و دال‌هاي اصلي را شناسايي و تحليل كرده تا ساختار گفتمان كرونا در سخنراني‌هاي روحاني گمانه زني شود. همچنين، شيوه‌هاي بلاغي مورد استفاده توسط روحاني براي مفصل‌بندي اين گفتمان را تحليل كرديم. يافته‌ها نشان مي‌دهد سه دال مركزي در گفتمان رئيس جمهور حول محور كرونا مفصل‌بندي شده است: كشور، دشمن و وضعيت استثنايي. بنابراين، مفصل‌بندي ساختاري گفتمان كرونا شبيه گفتمان هژمون در ايران است. ما همچنين تشريح كرديم كه روحاني چگونه از كرونا به عنوان دال تهي براي تقويت گفتمان هژمون در ايران استفاده كرده است.

This paper investigates the Covid-19 discourse which has taken shape in Haasan Rouhani’s speeches. Following Laclau and Mouffe theory of discourse analysis, we investigated all of Rouhani’s speeches (i.e. 30 speeches) from February 2, 2020 to April 27, 2020. Findings showed that Covid-19 discourse has mainly revolved around three nodal points: the country, enemy, and the state of exception. Our results also explained how Rouhani used Covid-19 as an empty signifier to reinforce the hegemonic discourse in Iran while trying to redefine his relations with the state-leaning organizations. While a growing body of research has already emerged from medical disciplines, this study contributes to our understanding of the novel coronavirus from a discursive perspective. This paper investigates the Covid-19 discourse which has taken shape in Haasan Rouhani’s speeches. Following Laclau and Mouffe theory of discourse analysis, we investigated all of Rouhani’s speeches (i.e. 30 speeches) from February 2, 2020 to April 27, 2020. Findings showed that Covid-19 discourse has mainly revolved around three nodal points: the country, enemy, and the state of exception. Our results also explained how Rouhani used Covid-19 as an empty signifier to reinforce the hegemonic discourse in Iran while trying to redefine his relations with the state-leaning organizations. While a growing body of research has already emerged from medical disciplines, this study contributes to our understanding of the novel coronavirus from a discursive perspective.