بازتاب وجوه فرهنگ ايراني در منابع آموزش زبان فارسي به غيرفارسي‌زبانان: مطالعه‌ي موردي مجموعه‌هاي پرفا، مينا و فارسي بياموزيم .

Reflection of Cultural Aspects in Persian Language Textbooks: A case Study of Mina, Parfa and Farsi Biamoozim .

به‌باور زبان‌شناسان اجتماعي، زبان و فرهنگ مفاهيمي جدايي‌ناپذيرند و نمي‌توان نشانه‌هاي دستگاه زبان را از دلالت‌هاي فرهنگي‌شان تهي كرد. ازاين‌رو، امروزه اهميت آموزش فرهنگ در فرآيند آموزش زبان مورد تأكيد فراوان است. اين مقاله در پي پاسخ به اين پرسش برآمد كه از ميان مجموعه‌ كتاب‌هاي «مينا»، «فارسي بياموزيم» و «پرفا»، كدام‌يك وجوه فرهنگ ايراني را بيشتر بازتاب داده است. بدين منظور، در اين پژوهش ابتدا بخش‌هايي كه متضمن مؤلفه‌هاي فرهنگ ايراني بودند، به روش كتابخانه‌اي از متون مذكور استخراج شدند و با بهره‌گيري از نرم‌افزار اكسل پيكره‌اي از داده‌هاي فرهنگي ايجاد شد. سپس داده‌ها با استفاده از چك‌ليست بايرم (1993) برچسب خوردند و در هشت دسته جاي گرفتند. درنهايت از رهگذر بررسي كمي داده‌ها مشخص شد كه «كليشه‌ها و هويت فرهنگي» بيش از ديگر وجوه فرهنگي در كتب موردبررسي بازتاب يافته است. همچنين يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه محتواي آموزشي كتاب‌هاي فارسي بياموزيم آميختگي بيشتري با وجوه مختلف فرهنگ ايراني داشته است و پس‌ازآن به‌ترتيب مجموعه‌ كتاب‌هاي پرفا و مينا قرار مي‌گيرند. شايان توجه است كه در تمام منابع بررسي‌شده حضور عناصر «فرهنگ سطحي» نسبت به عناصر «فرهنگ ژرف» به طرز قابل‌توجهي پررنگ‌تر بوده است.

Language and culture are inseparable concepts, and cultural implications are indispensable to the teaching of language as a system of signs. Today, the importance of teaching culture is recognized more than ever before. The goal of this paper is to determine the extent to which each of the three series of Persian Language textbooks has reflected different aspects of Iranian culture. In doing so, we have extracted parts of these books which contain cultural references by using the library method. All data was then transferred to Excel to compile a corpus of cultural references found in the books, later being categorized under eight cultural tags based on Byram’s Checklist (1989). Analysis of the data revealed that most frequently reflected aspects were stereotypes and cultural identity. In addition, Farsi Biamoozim showed the highest tendency to refer to aspects of Iranian culture among the three series, with Parfa and Mina following respectively. The presence of elements of “surface culture” was more notable than that of “deep culture”.