كليدواژه :
مشاركت اجتماعي , نظارت همگاني , كاركردهاي اجتماعي , مباني ديني
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: هدف اصلي مطالعة حاضر، بررسي مباني ديني و كاركردهاي اجتماعي نظارت همگاني در نيروي انتظامي است. نظارت در دين مبين اسلام در سه نوع مشخص شده است: اولين سطح، نظارت خداوند متعال كه تمام اعمال، حركات و سكنات و حتي نيات آدميان را مورد ثبت، ضبط و رسيدگي دقيق قرار مي‌دهد. علاوه بر نظارت نامرئي الهي، دو نوع نظارت ديگر در طول آن وجود دارد. يكي نظارت مستقيم و غيرمستقيم امام و حاكم مسلمين، ديگري نظارت همگاني مردم بر يكديگر و نيز بر حاكمان و دستگاه‌هاي عمومي حكومتي است.
روش: پژوهش حاضر مبتني بر روش توصيفي- تحليلي، با استفاده از منابع مكتوب و تجارب زيسته و مطالعة ميداني محقق انجام گرفته است.
يافته‌ها و نتيجه‌گيري: نظارت همگاني در زبان دين با تعبير «امربه‌معروف و نهي‌ازمنكر» ازجمله تكاليف شرعي است و يادآور مسئوليت عظيم اجتماعي آحاد مردم جامعه در برابر عملكرد مردم و نيز دستگاه‌هاي حكومتي است. در نظام مردم‌سالار ديني، نظارت همگاني نه‌تنها حق مردم، بلكه تكليف و حكم شرعي براي شهروندان است. به‌عبارت‌ديگر هرگاه منافع فردي و جمعي، در موردي چنان باشد كه به‌هيچ‌روي قابل‌چشم‌پوشي نباشد، شهروندان جامعه اسلامي نمي‌توانند و نبايد در تحقق آن كوتاهي كنند. بر اين اساس مي‌توان اين‌گونه نتيجه‌گيري نمود كه توسعة «نظارت همگاني» بر رفتار و عملكرد كاركنان نيروي انتظامي، ضامن سلامت و دوام سازماني، اعتماد و رضايت شهروندان، راهگشا و زمينه‌ساز خدمات بهتر به مردم، وظيفه‌شناسي، كارآمدي و پويايي اين سازمان خواهد بود.
چكيده لاتين :
Background and objectives: The main purpose of the present study is to examine the religious foundations and social functions of public supervision in the police force. Supervision in the religion of Islam is defined in three types: the first level, the supervision of God Almighty, who records and scrutinizes all actions, movements and actions and even the intentions of human beings. In addition to invisible divine supervision, there are two other types of supervision along it. One is the direct and indirect supervision of the Imam and the ruler of the Muslims, the other is the general supervision of the people over each other and also over the rulers and the public organs of government.
Methodology: The present study is based on descriptive-analytical method, using written sources and lived experiences and field study of the researcher.
Findings and results: Public supervision in the language of religion with the interpretation of "calling for the good and forbidding the evil doing" is one of the religious duties and is a reminder of the great social responsibility of the people of the society towards the actions of the people and government agencies. In a religious democracy, public supervision is not only the right of the people, but also a religious duty and rule for citizens. In other words, if the individual and collective interests are in a case that is in no way negligible, the citizens of the Islamic society cannot and should not fail to realize it. Based on this, it can be concluded that the development of "public supervision" on the behavior and performance of law enforcement personnel, the guarantor of health and organizational sustainability, citizens' trust and satisfaction, paving the way for better services to the people, conscientiousness, efficiency and dynamism of this organization.
