شناسايي و رتبه بندي عوامل شكست رستوران هاي زنجيره اي در بحران كوويد - 19 با استفاده از روش بهترين - بدترين

Identifying and ranking chain restaurants failure factors during Covid-19 using Best-Worst Method

هدف: اين مقاله قصد دارد مهم‌ترين عواملي را كه باعث شكست رستوران‌هاي زنجيره‌اي در بحران كوويد-19 مي‌شود، با رويكرد مبتني‌بر منابع شناسايي و اولويت‌بندي كند تا بتوانند تصويري روشن از اين عوامل براي عبور از چالش‌هاي اين بحران داشته باشند. روش: روش اين پژوهش از نوع آميخته و جامعه آماري اين پژوهش رستوران‌هاي زنجيره‌اي هستند كه در مرحله اول كه به‌صورت كيفي انجام شده است، پس از بررسي مقاله‌هاي گذشته و شناسايي تعدادي عوامل، براي صحت‌سنجي آنها و يافتن عوامل ديگر با خبرگان مصاحبه صورت گرفت، خبرگان به‌صورت هدفمند از ميان مديران و مشاوران رستوران‌ها انتخاب شدند و عوامل شناسايي‌شده در سه گروه مديريت، فرهنگ و منابع دسته‌بندي شدند، با استفاده از آزمون t ميانگين عوامل به‌دست آمد و در مرحله دوم كه به‌صورت كمي انجام شده است، با طراحي پرسش‌نامه با استفاده از روش بهترين- بدترين مقايسه زوجي بين شاخص‌ها انجام و عوامل رتبه‌بندي شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه عامل عدم انعطاف‌پذيري به‌عنوان زيرمجموعه فرهنگ با وزن 0/155 در درجه اول اهميت قرار دارد، پس از آن عامل عدم بهره‌وري با وزن 0/140 به‌عنوان زيرمجموعه مديريت و در‌نهايت عامل كاهش سرمايه‌گذاري با وزن 0/042 به‌عنوان زيرمجموعه منابع قرار دارند.

Purpose: The purpose of this paper is to identify and rank the most important factors that cause the failure of chain restaurants during the Covid-19 crisis with a resource-based view so that they can have a definite picture of these factors to overcome the challenges of this crisis. Method: The research method is mixed, and the statistical population of this research is chain restaurants. In the first step, which has been done qualitatively, the previous papers were first reviewed, and several factors were identified. Experts were then interviewed to identify new factors; experts were purposefully selected from restaurant managers and consultants. The identified factors were classified into three groups: management, culture, and resources, and the average of the factors was obtained using a t-test. In the second step, which was done quantitatively, a questionnaire was designed using the best-worst pairwise comparison between the indicators, and the factors were ranked. Finding: The results showed that the inflexibility factor as a subset of culture with a weight of 0.155 is primarily essential, then the inefficiency factor with a weight of 0.140 as a subset of management, and finally the factor of investment reduction with a weight of 0.042 as a subset of resources are located.