كليدواژه :
استعاره شناختي , عشق , مثنوي , عطار , مولانا
چكيده فارسي :
ليكاف و جانسون براي اولين بار نظريه استعاره هايشناختي يا مفهومي را مطرح كردند. طبق نظر آنها،استعاره ، تنها عنصري بلاغي و مختص زبان شعرنيست؛ بلكه اساس تفكر انسان، استعاري است.استعاره هاي شناختي ابتدا در زبان روزمره مورد بررسيقرار گرفت؛ اما با توجه به انتزاعي بودن آثار هنري،ادبي و عرفاني، آرام آرام وارد مطالعات عرفاني شد.عشق به عنوان كليد ي ترين عنصر عرفان، نقش مهمي درمتون عرفاني به ويژه عارفانه، عاشقانه و ذوقي دارد. اينپژوهش برمبناي نظريۀ استعاره شناختي ليكاف وجانسون، به دنبال تبيين/ فهم عشق از منظر شناختي درمثنوي هاي عطار و مثنوي مولانا مي باشد. در اين مقاله،عشق به عنوان حوزۀ مقصد در نظر گرفته شده است وبه بررسي حوزه هاي مبدأ آن در مثنوي هاي اين دوشاعر پرداخته شده است و سپس مقايسه اي بينحوزه هاي مبدأ عشق در آثار آنان صورت گرفته است.نتايج تحقيق نشان مي دهد كه علي رغم شباهت ديدگاهدو شاعر نسبت به مفهوم عشق، بين نگاه مولانا وعطار، تفاوت هايي وجود دارد. عطار بيشتر به جنبه هايقهاريت عشق توجه داشته است، حال آنكه مولانابيشتر به جنبه هاي فنا، سرمستي، لذت و ذي شعور بودنعشق توجه دارد. در واقع، سير عشق از عطار به مولانا،از قهاريت، كشندگي و نابودگري عشق، به سمتاتحاد، درد و رنج آميخته با لذت و شموليت عشقحركت كرده است.
چكيده لاتين :
The theory of cognitive or conceptual metaphors was first introduced by Lakoff and Johnson. According to this theory, the metaphor was not only a rhetorical element specific to the language of poetry, but they believed that the basis of human thought is metaphorical. Although cognitive metaphors were first studied in everyday language, but given the abstract nature of mysticism, it slowly opened its place in mystical studies. Love, as the key element of mysticism, plays an important role in mystical texts, especially mystical love. This research is based on the theory of metaphorical cognition of Lakoff and Johnson, followed by a deeper understanding of love in Attar and Mathnawi's rituals from the cognitive perspective. In this article, love is considered as the target domain and its source domains of it, are studied in the poetry of the two poets. Then a comparison has been made between the source domains of love in their works. The results of the research show that despite the similarity of the viewpoints of the two poets, there is a difference between Rumi's view and Attar's view. Attar focuses more on the aspects of the mastery and destruction of love, while Rumi notices more about the aspects of Uniting
the enjoyment and sentiment of love. In fact, the movement to look at love from Attar to Maulana, from mastery and destruction of love, towards unity, the pain and suffering mixed with pleasure, and the inclusion of love
