كليدواژه :
چمخاله , رودسر , سفالكسين , سفترياكسون , قطر هاله بازدارندگي
چكيده فارسي :
سابقه و هدف :
در سال هاي گذشته بسياري از نواحي ساحلي در معرض خطرات ناشي از آلاينده ها قرار گرفته اند. حضور باكتري هاي بيماري زا در سواحل تفريحي مشكلاتي را در اين نواحي ايجاد كرده است. مقاوم شدن اين باكتري ها در برابر آنتي بيوتيك ها شرايط را بد تر نيز كرده است. بنابراين، اين پژوهش با هدف بررسي حضور كلي فرم ها و باكتري ايشريشيا كولاي (E. coli) مقاوم به آنتي بيوتيك به عنوان باكتري شاخص در خط ساحلي درياي خزر در استان گيلان انجام شد.
مواد و روش ها
نه منطقه ساحلي پربازديد در استان گيلان شامل رودسر، چمخاله، امين آباد، جفرود، ساحل قو (انزلي)، رضوان شهر، گيسوم، ساحل زمرد (حويق) و آستارا براي مطالعه انتخاب شدند. نمونه برداري در سه تكرار از عمق 20-0 سانتي متر شن ساحلي انجام شد. تعداد كلي فرم ها در نمونه ها در محيط ايوزين-متيلن بلو شمارش شد و pH و EC نمونه ها نيز در سوسپانسيون دو به يك شن به آب مقطر اندازه گيري شد. سپس باكتري E. coli از كلي فرم ها انتخاب شد و مقاومت آن به عنوان باكتري شاخص در برابر آنتي بيوتيك ها به روش پخشيدگي ديسك روي محيط مولر-هينتون آگار بررسي شد. آنتي بيوتيك هاي وسيع الطيف شامل سفالكسين، جنتامايسين، داكسي سايكلين، سفترياكسون، سيپروفلوكساسين و تري متوپريم تست شدند. داده هاي pH، EC و تعداد كلي فرم ها به صورت طرح كاملا تصادفي و داده هاي شاخص ZOI به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي آناليز شدند و مقايسه ميانگين ها به روش توكي (0/05>p) انجام شد.
يافته ها
در همه نقاط نمونه برداري شده pH قليايي بود و بيشترين ميزان آن در شن ساحل جفرود (8/4) به دست آمد. بيشترين ميزان EC در شن ساحل امين آباد (dS m-1 6/3) به دست آمد و تفاوت آن با ديگر نقاط معني دار بود (05/0>p). بيش ترين تعداد كلي فرم ها در ساحل زمرد در حويق (Log CFU g-1 5/8) به دست آمد. برهم كنش نوع منطقه نمونه برداري در آنتي بيوتيك بر قطر ZOI باكتري E. coli نشان داد كه در سه منطقه ساحلي آستارا، گيسوم و رضوانشهر باكتري E. coli به هيچ كدام از آنتي بيوتيك هاي بررسي شده مقاوم نبود. در شش نقطه ساحلي ديگر در همه آنها به جز ساحل قو (انزلي) باكتري E. coli به سفالكسين مقاوم بود. در جفرود باكتري E. coli تنها به سفالكسين مقاوم بود. درحالي كه در رودسر، چمخاله (سواحل شرق گيلان) ساحل قو و ساحل زمرد باكتري E. coli به سفترياكسون نيز مقاومت نشان داد.
نتيجه گيري
در كل، سواحل بخش غربي نسبت به شرق و مركز گيلان pH و EC كمتر و تعداد كلي فرم هاي بيشتري داشتند. در شن ساحلي همه مناطق بررسي شده تعداد كلي فرم ها بيشتر از حد استاندارد مناطق تفريحي بود. در شن سواحل شرق گيلان يعني سواحل چمخاله و رودسر، باكتري E. coli به سفالكسين و سيپروفلوكساسين مقاومت نشان داد. بنابراين، مديريت آلودگي هاي ميكروبي به ويژه آنهايي كه در برابر آنتي بيوتيك ها مقاوم هستند، در سواحل شرق گيلان نياز به توجه بيشتري دارد.
چكيده لاتين :
Background and Objective: In recent years, many coastal areas have been exposed to the pollutant threats. The occurrence of pathogenic bacteria in recreational beaches has made difficulties in these areas. Resistance of these bacteria to antibiotics has also worsened the situation. Therefore, this study aimed to investigate the occurrence of coliforms and antibiotic resistant Escherichia coli, as an indicator bacterium, in the swash zone of Caspian Sea, Guilan province.
Materials and Methods: Nine popular coastal areas in Guilan province including Rudsar, Chamkhaleh, Aminabad, Jafroud, Sahele-Ghou (Anzali), Rezvanshahr, Gisum, Sahele-Zomorrod (Haviq), and Astara were selected for this study. The sand beaches were sampled in three replications from 0-20 cm depth in the swash zone. The coliform number was counted on the EMB medium. pH and EC were also measured in 2:1 sand:distilled water suspension. Then, E. coli as an indicator bacteria was isolated and its resistance to antibiotics was determined by disk diffusion method on Mueller-Hinton agar medium. Broad spectrum antibiotics including cephalexin, gentamicin, doxycycline, ceftriaxone, ciprofloxacin and trimethoprim were tested. Data for pH, EC and coliform number were analyzed in a completely randomized design and for the zone of inhibition (ZOI) test a factorial arrangement experiment in a completely randomized design was adopted. Also, mean comparisons were done by Tukey test (p<0.05).
Results: In all sampled areas, the pH was alkaline and its highest value was obtained in the Jafroud beach sand. The highest EC value was obtained in Aminabad beach sand which was significantly different from EC values in other sampled sites (p<0.05). The highest number of coliforms was obtained in Sahele-Zomorrod sand beach (5.8 Log CFU g-1). The effect of sampling site and antibiotic interactions on the ZOI of E. coli showed that in three sampling sites including Astara, Gisum and Rezvanshahr the isolated E. coli was resistant to none of the tested antibiotics. In the other six sites except Sahele-Ghou (Anzali), it showed resistance to cephalexin. The isolated E. coli showed resistance only to cephalexin in Jafroud. While it also showed resistance to ceftriaxone in Rudsar, Chamkhaleh (eastern beaches), Sahele-Ghou, and Sahele-Zomorrod.
Conclusion: Overall, the beach sand of the western coastal areas had a lower pH and EC values and higher total coliform number compared to the eastern and central coastal areas. In all studied places, the coliform number was above the standard level for recreational sites. In eastern coastal areas; Chamkhaleh and Roudsar, isolated E. coli showed resistance to both cephalexin and ceftriaxone antibiotics. Thus, the management of microbial contamination especially those that are resistant to antibiotics needs more attention in the eastern coastal areas in Guilan province.
