حق بر شهر

Right to the City

شهرها بيش از نيمي از جمعيت جهان را در خود جاي داده‌اند. تسخير شهرها و تخريب محيط‌ زيست آسيب‌ جبران‌ناپذيري بر شهر و شهروندان وارد كرده است. بخش قابل توجهي از جمعيت شهرنشين از حقوق بشري بي‌بهره‌اند. براي رسيدن به معيارهاي مطلوب زيستي مطابق با كرامت انساني و رفاه شهروندان، بايد اصولي اساسي رعايت شود. حق بر شهر ايده‌اي است كه اخيرا به وسيله جنبش‌هاي اجتماعي و متفكران حقوق شهري جهت تأمين حقوق بنيادين بشر مورد بررسي قرار گرفته است. اين حق يكي از انواع حقوق بشري است كه در اسناد بين‌المللي و داخلي كشورها شناسايي شده است. جامعه مهندسين بخشي از مطالعات خود را معطوف حق بر شهر و اهميت رعايت آن نموده‌اند، اما شهر موضوعي منحصر به دانش شهرسازي نيست؛ از نظر حقوقي نيز مي‌تواند مورد توجه قرار گيرد. اين نوشتار مي‌كوشد با معرفي حق بر شهر، نقش اين حق بنيادين بشري را تفسير و نهادهاي متعهد و مسئول حمايت و حفاظت از آن را بازشناسد.

Cities contain more than half of the world's population. Urban sprawl and environmental degradation would cause irreparable damage to the cities and their citizens. A considerable number of the urban population suffer from the lack of human rights in the cities. Fundamental principles ought to be respected in order to achieve the desired standards of living, Human dignity and the well-being of citizens. The right to the city is an idea, recently having drawn social movements and urban designers' attention to the fact that preserving the fundamental human rights in the cities is of the essence to the extent that some countries have recognized this right in their internal documents. It is true that the community of engineers has allocated a part of their studies to the right to the city and its importance. However, such human right is not confined to the urbanization rules and it should be considered legally binding. This Article Interprets the Right to The City from legal dimension and the responsible organizations for protecting and preserving it.