عنوان مقاله :
تعهدات بين‌المللي كشورهاي منتشركننده گازهاي گلخانه‌اي از منظر كنوانسيون 1982 حقوق درياها
عنوان به زبان ديگر :
International Obligations of Greenhouse Gas Emission States from the Perspective of the Convention on the Law of the Sea 1982
پديد آورندگان :
حبيبي، همايون دانشگاه علامه طباطبائي - حقوق بين‌الملل عمومي، تهران، ايران , راعي دهقي، هاجر دانشگاه علامه طباطبائي - حقوق بين‌الملل عمومي، تهران، ايران
كليدواژه :
تغييرات اقليمي , كنوانسيون 1982 , حقوق درياها , گازهاي گلخانه‌اي
چكيده فارسي :
امروزه تغييرات اقليمي به مسئله و نگراني جامعه بين‌المللي تبديل شده و همبستگي قابل توجهي براي رويارويي با آن بوجود آمده است. با اين حال كنوانسيون تغييرات اقليمي، پروتكل كيوتو و موافقت‌نامه اقليم پاريس در جلوگيري از تغييرات اقليمي و كاهش گازهاي گلخانه‌اي موفق عمل نكرده‌اند و كشورها نيز اراده‌اي جدي براي دستيابي به اهداف اسناد اقليمي نشان نداده‌اند. از طرفي افزايش توليد گازهاي گلخانه‌اي به محيط زيست اقيانوس‌ها كه به طور طبيعي جاذب اين گازها هستند،آسيب جدي وارد كرده است. همين امر واكاوي تعهدات كشورهاي منتشركننده گازهاي گلخانه‌اي از منظر كنوانسيون حقوق درياها را توجيه مي‌كند. اين نوشتار با تفسير بند 4 ماده يك كنوانسيون، به اين نتيجه مي‌رسد كه انتشار گازهاي گلخانه‌اي مشمول تعريف آلودگي محيط زيست درياست و در نتيجه كشورهاي عضو به موجب بخش دوازدهم، تعهدات بيشماري براي حفاظت از محيط زيست دريا در مقابل انتشار گازهاي گلخانه‌اي دارند. در عين حال، مقررات بخش سيزدهم كنوانسيون نيز راهكاري براي اثبات وجود اين تعهدات است. همچنين با اثبات اين امر كه بسياري از تعهدات زيست‌محيطي مندرج در كنوانسيون، عرف بوده‌اند يا به عرف تبديل شده‌اند؛ مي‌توان از مسئوليت و تعهد كشورهاي غيرعضو منتشركننده گازهاي گلخانه‌اي نسبت به كاهش انتشار و جبران خسارت كشورهاي ساحلي تحت تأثير صحبت كرد.
چكيده لاتين :
Today, climate change has become concern of the international community, and there has been considerable solidarity to confront it. However, the Climate Change Convention, the Kyoto Protocol and the Paris Agreement have failed to prevent climate change and reduce greenhouse gas emissions, and countries have shown no serious will to achieve climate change targets. On the other hand, increasing greenhouse gas emissions have seriously damaged the environment of the oceans, which naturally absorb these gases. This justifies Review of the obligations of the CO2 states in terms of the Convention on the of Law the Sea. This paper, by interpreting of Article 1(4) of Convention, concludes that greenhouse gas emissions are subject to the definition of marine environmental pollution and consequently states parties to the Convention have numerous obligations under the XII part of the Convention to protect the marine environment against greenhouse gas emissions. The provisions of Part XIII of the Convention are also a way of proving these obligations. Also, by proving that many of the environmental obligations in the Convention have been or have become customary, one can speak of the responsibility and commitment of non-member states to reduce and even compensate the affected coastal states.
عنوان نشريه :
پژوهش حقوق عمومي
