شد نرگسي هلاك ز تيغ جفاي تو! ؛ نقد تصحيح ديوان نرگسي ابهري

A Critique on the Book “Nargesi Abhari's Divan Correction”

طبعِ آثار نويافتة كهن اگر به دقت و با اصولي علمي انجام گيرد، راهگشاي تحقيقات حوزه‌هاي مختلف دانش خواهد بود اما اگر بي­دقتي در آن راه يابد، خود رهزن مي­شود و گرهي بر گره ­ها مي­ افزايد. ديوان نرگسي ابهري از اين جمله است كه بدخواني­هاي بسيار در آن راه يافته ­است و محقق ادبي نمي ­تواند بهرة لازم را از آن ببرد. مصحح اين ديوان گاه در ضبط­ هاي مختار، وزن عروضي را كه از اوليّات شعر كهن پارسي است ناديده مي‌گيرد و گاه معنا را فداي ضبط مشكوك مي­كند و صورتي بي­معنا پيش چشم مخاطب قرار مي‌دهد. دراين‌بين، خطاهاي نگارشي نيز مانعي بر سر راه فهم سخن نرگسي مي­شوند. نوشتار حاضر، ضعف­ ها و خطاهاي اين تصحيح را نشان مي­دهد و لزوم بازنگري در چاپ ديگر آن را خاطرنشان مي­كند.

The publication of newly found ancient works, if done carefully and with scientific principles, will pave the way for research in various fields of knowledge, but if done carelessly, it itself becomes problematic and adds knots to the knots. The “Nargesi Abhari's Divan Correction” is one of these cases in which many misreadings have occurred and the literary researcher cannot benefit from it. The book editor has chosen recordings that sometimes ignores the weight of the prosody, which is one of the priorities of ancient Persian poetry, and sometimes sacrifices the meaning for the dubious recording and puts a meaningless choice in front of the audience. Sometimes spelling mistakes also prevent Nargesi poetry from being understood. The present article points out the weaknesses and errors of this correction and points out the need to revise it in another edition.