پديد آورندگان :
نادري ورندي، مسعود دانشگاه آزاد اسلامي - گروه جنگلداري، چالوس، ايران , كيا لاشكي، على دانشگاه آزاد اسلامي - گروه جنگلداري، نوشهر، ايران , ويسي، رامين دانشگاه آزاد اسلامي - گروه صنايع چوب، چالوس، ايران , شيخ الاسلامي، علي دانشگاه آزاد اسلامي - گروه جنگل داري، چالوس، ايران , تفضليه، محيا دانشگاه علوم و كشاورزي منابع طبيعي ساري - گروه علوم و مهندسي جنگل، ساري، ايران
كليدواژه :
ارتفاع از سطح دريا , تغيير اقليم , جنگل كاري , خصوصيات خاك
چكيده فارسي :
مقدمه و هدف: تغيير اقليم و افزايش گرمايش جهاني يكي از چالش هاي مهم در بحث توسعه پايدار است كه ناشي از افزايش غلظت گازهاي گلخانه اي به ويژه گاز دي اكسيد كربن مي باشد. جنگل كاري يكي از راهكارهاي عملي و ساده به منظور كاهش دي اكسيد كربن جو و افزايش ترسيب كربن در خاك است. بنابراين، هدف از اجراي تحقيق حاضر بررسي روند تغييرات ترسيب كربن خاك توده هاي دست كاشت صنوبر دلتوئيدس واقع در طبقات ارتفاعي مختلف بود. مواد و روش ها: سه رويشگاه در حدود ارتفاعي بين 150 تا 1200 متر در شهرستان ساري انتخاب شد. متغيرهاي كمي شامل قطر برابر سينه، ارتفاع كل سطح مقطع و ضريب قدكشيدگي تمام درختان با قطر بيشتر از هفت و نيم سانتي متر (آماربرداري صد درصد) مورد ارزيابي قرار گرفت. به منظور بررسي خصوصيات فيزيكي (رطوبت، بافت و چگالي ظاهري و شيميايي خاك اسيديته، هدايت الكتريكي، نيتروژن، فسفر، پتاسيم و كربن آلي) ده نمونه خاك از عمق 10-0 سانتي متر در هر يك از توده ها با روش استوانه تهيه شده يافته ها: بيشترين مقدار قطر برابر سينه ( 27/83 سانتي متر)، ارتفاع ( 21/13 متر) و سطح مقطع ( 0/046 متر مربع) در رويشگاه مهذشت مشاهده شد و كمترين مقادير آنها در رويشگاه پهنه كلا مشاهده شد. كمترين مقادير اسيديته (
0/04 ± 6/26)، هدايت الكتريكي ( 0/01±0/30 دسي زيمنس بر متر)، نيتروژن كل ( 0/01±0/11 درصد)، پتاسيم ( 25/00 ± 169/49 ميلي گرم بر كيلوگرم) و كربن آلي (0/06±1/43درصد) خاك در منطقه نقيبده-مزده بالاترين ارتفاع) مشاهده شد. بيشترين و كمترين مقدار ترسيب كربن به ترتيب در توده هاي مهدشت (پايين ترين ارتفاع) و نقيبده - مزده بالاترين ارتفاع) مشاهده شد. نتيجه گيري: به طور كلي، در ارتفاعات پايين تر درختان صنوبر دلتوئيدس از رشد قطري مطلوب تري نسبت به ارتفاعات بالاتر برخوردار هستند. با توجه به نتايج اين پژوهش مي توان بيان كرد كاشت گونه صنوبر دلتوئيدس در مناطق پايين بند مي تواند راهكار مناسبي به منظور كاهش ميزان دي اكسيد كربن جو باشد.
چكيده لاتين :
Introduction and objective: Climate change and global warming is one of the major challenges in the context of sustainable development, which is due to increasing concentrations of greenhouse gases, especially carbon dioxide. Afforestation is one of the practical and simple ways to reduce atmospheric carbon dioxide and increase carbon uptake in the soil. Therefore, the purpose of this study was to investigate the trend of soil carbon sequestration in Populus deltoides plantation located on different elevation classes.
Materials and methods: Three sites (Mahdasht, Pahnekola and NaghibdehMazde) were selected at elevations between 150 to 1200 m in Sari city. Quantitative variables including diameter at breast height, total height, basal area of all trees with a diameter more than 7.5 cm were recorded (full inventory method). Ten soil samples were taken at a depth of 0-10 cm in each site using the core method in order to study soil physical (moisture, texture and bulk density) and chemical properties (pH, EC, nitrogen, phosphorus, potassium and organic carbon).
Results: The highest diameter (27.83 cm), height (21.13 m), basal area (0.046 m2) and volume (2.11 m3) was observed in Mahdasht and the lowest values were observed in Pahnekola. The lowest amount of pH (6.26±0.04), EC (0.3±0.01 ds/m), total nitrogen (0.11±0.01 %), potassium (169.49±25.00 mg/kg) and organic carbon (1.43±0.06 %) were observed in NaghibdehMazde (highest altitude). The highest and lowest rate of carbon sequestration was observed in Mahdasht (lowest altitude) and NaghibdehMazde (highest altitude), respectively. In general, in lower altitudes, poplar trees had a much better diameter growth than higher altitudes.
Conclusion: According to results, it can be stated that planting Populus deltoides in lower altitudes can be a suitable approach to reduce the concentration of atmospheric carbon dioxid.
