كليدواژه :
رئاليسم , رمانتيسم , جنبش‌هاي كارگري , انقلاب مشروطه , ادبيات فارسي
چكيده فارسي :
اواخر قرن هجدهم و اوايل قرن نوزدهم زمان شكلگيري مكاتب هنري جديد در اروپا بود. ظهور رئاليسم ناشي از تغييرات اساسي در فهم جهان و تجديد نظر بنيادي در رابطه بين انسان و جهان بود. در اروپا بعد از جنبش هاي كارگري، رويكرد نويسندگان و شاعران كه تا پيش از اين بر پايهي عقل و استدلال (كلاسيك ها) و يا بر تخيلات فردي (رمانتيك ها) بنيان بود، به ناگاه تغيير ميكند و تقابل فرد با پيرامونش هسته ي اصلي اين مكتب ادبي قرار مي‌گيرد. رئاليسماحساسات جمعي و واقعيتهاي پيرامون خود را به تصوير كشيد. اين مكتب ادبي به شاخه هاي مختلفي تقسيم شد از جمله: رئاليسم جادويي، بورژوا، انتقادي، سوررئاليسم و ... . رد پاي اين مكتب ادبي در آثار نويسندگان ايراني نيز مشهود است. ايران در اواخر قرن نوزده و اوايل قرن بيست دست خوش تغييرات اساسي سياسي، اجتماعي و فرهنگي شد. از اين رو جنبش هاي ادبي هم در ايران تغييرات مهمي را پشت سر گذاشت. در پي انقلاب مشروطه، اصلاحات ارضي، ورود صنعت چاپ، ترجمه آثار ادبي و ... زبان و سبك نگارش در ايران تغيير كرد. زبان عاميانه، روان، ساده و طنزآميز جايگزين زبان درباري و رسمي شد. داستان كوتاه، پاورقينويسي و رمانهاي اجتماعي - تاريخي جايگزين ادبيات تعليمي و الهيات عرفاني شد.
چكيده لاتين :
The late eighteenth and early nineteenth centuries were the time for the formation of new schools of art in Europe. The rise of realism was the result of fundamental changes in the understanding of the world and a fundamental revision of the relationship between man and the world. In post-labor Europe, the approach of writers and poets, previously based on reason (classics) or on individual fantasies (romantics), changes dramatically and the individual's confrontation with his surroundings became the main subject of this literary school. Realism portrayed the collective feelings and realities around it. This literary school was divided into different branches, including magical realism, bourgeois, critical, surrealism, and so on. The traces of this literary school are also evident in the works of Iranian writers. Iran underwent fundamental political, social, and cultural changes in the late nineteenth and early twentieth centuries. Therefore, literary movements in Iran have undergone important changes. Following the Constitutional Revolution, land reform, the entry of the printing industry, translation of literary works, etc., the language and style of writing in Iran changed. Folk, fluent, simple, and humorous language replaced the court and official language. Short stories, footnotes, and socio-historical novels replaced didactic literature and mystical theology.
