عنوان مقاله :
طراحي مبتني بر روايت به‌عنوان روشي تاريخي (نمونۀ موردي: مسجد جامع فهرج)
عنوان به زبان ديگر :
Narrative Design as a Historical Technique (Case Study: Grand Mosque of Fahraj)
پديد آورندگان :
آئيني، سجاد دانشگاه آزاد اسلامي واحد مشهد - گروه معماري، مشهد، ايران , افضليان، خسرو دانشگاه آزاد اسلامي واحد مشهد - گروه معماري، مشهد، ايران , اعتصام، ايرج دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات - گروه معماري، تهران، ايران , شريعت راد، فرهاد دانشگاه شهيد بهشتي - گروه معماري، تهران، ايران
كليدواژه :
روش طراحي , روايت , مسجد جامع فهرج , مسجدالنبي
چكيده فارسي :
بيان مسئله: اگرچه از عمر طراحيپژوهي زمان زيادي نمي‌گذرد، اما تداوم خلق اثر معماري در طول تاريخ، گواه بر وجود روش‌هاي طراحي، با وجود نبود خودآگاهي دربارة آن‌هاست. برخي روش‌شناسان، روش‌هايي را شناسايي كرده‌اند كه ويژگي آن‌ها بي‌زماني است. اهميت اين روش‌ها در آن است كه به‌شكلي پيوسته در تاريخ طراحي حضور داشته‌اند. در اين پژوهش، تلاش شده تا با نگاهي تحليلي به مسجد جامع فهرج، به نقش و تأثير روش روايتي در طراحي اين مسجد با استفاده از روش تحليل بينامتنيت پرداخته شود. مسئلة پژوهش تلاش براي فهم تأثير روش روايتي در فرايند خلق مسجد جامع فهرج به‌عنوان مسئلة بنيادين است و به تأثير روايت طراح از مسجدالنبي به‌عنوان منبع قياس در طراحي آن خواهد پرداخت.
هدف پژوهش: هدف پژوهش بررسي ريشه‌هاي روش روايتي در خلق اثر و فرايند شكل‌گيري مسجد جامع فهرج است.
روش پژوهش: پژوهش پيش رو پژوهشي كيفي بوده و در گردآوري داده‌هاي آن از روش كتابخانه‌اي استفاده شده است. پس از مرور منابع مكتوب، بر مبناي نظرية بينامتنيت دست به تحليل اثر به‌مثابة متن زده و تلاش شده است روش طراحي معماري مورد تحليل قرار گيرد.
نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد طراحي مسجد جامع فهرج با به‌كارگيري روش طراحي روايتي و مبتني بر روايتي از مسجدالنبي طراحي شده و به دست طراح رسيده است و در واقع مسجدالنبي منبع قياس در طراحي مسجد جامع فهرج بوده است.
چكيده لاتين :
Problem statement: Though it has not been a long time since design research emerged as a branch of science, the consistent creation of architectural works proves the existence of design methods. Such methods have developed even though knowledge about them is limited. Some methodologists have identified methods characterized by timelessness. These methods are important because they have constantly revealed themselves in the history of design. This research aimed to analyze the Grand Mosque of Fahraj to investigate the role and effect of the narrative method on the way this mosque has been designed using the intertextual analysis method. The research problem concerns the effect of the narrative method on building the Grand Mosque of Fahraj and addresses the quality of narration of the Al-Nabi Mosque’s designer as a source of analogy for its design.
Research objective: This study sought to investigate the effects of the narrative method on creating and building the Grand Mosque of Fahraj.
Research method: The research employs a qualitative method. After reviewing the written sources, as data collection method, the theory of intertextuality was used to analyze the work as a text, as the architectural design method was also examined.
Conclusion: The Grand Mosque of Fahraj seems to be designed through a narrative design process. This narration is based on Al-Nabi mosque which is regarded as a source of analogy for design in the Grand Mosque of Fahraj.
