پديد آورندگان :
معافي غفاري، پريچهر دانشگاه آزاد اسلامي واحد قزوين - گروه معماري، دانشكدۀ معماري و شهرسازي، قزوين، ايران , آيوازيان، سيمون دانشگاه تهران - دانشكده معماري و شهرسازي - گروه معماري، تهران، ايران , خوانساري، شيدا دانشگاه آزاد اسلامي واحد قزوين - گروه معماري، دانشكدۀ معماري و شهرسازي، قزوين، ايران
كليدواژه :
جريان هنري اكسپرسيونيسم اروپا , بناهاي اداري-خدماتي ايران , معماري معاصر ايران (دورۀ پهلوي) , معماري اكسپرسيونيسم
چكيده فارسي :
بيان مسئله: جريان‌هاي هنري و معماري به عنوان دو مقولة همسان به‌طور مستمر در طول تاريخ با هم همگام بوده و بر يكديگر تأثير گذاشته‌اند. در پي شكل‌گيري جريان‌هاي هنري از اواسط سدة 19 م. در اروپا و آمريكا آثار پديدارشده و مكتب‌هاي فكري مرتبط با آنها سبب ايجاد تحولات شگرف در هنرها از جمله معماري از دهة 1940 به بعد در ايران شده است. احتمالاً شاخص‌ترين جريان‌هاي هنري كه اثرات آن بناهاي دوران معاصر را برجسته كرده است، تأثير جريان هنري اكسپرسيونيسم بر معماري دورة پهلوي بوده است؛ عصري كه معماري و هنرهاي نوين در يك راستا بوده‌اند. قاعدتاً تأثيرگرفتن معماري معاصر ايران از هنرهاي نوظهور نشانگر ضرورت اين مطالعه است.
هدف پژوهش: هدف از اين پژوهش، بررسي نقش جريان هنري اكسپرسيونيسم در معماري معاصر ايران و شناسايي الگوهاي معماري اكسپرسيونيسم و بازيابي آنها در بناهاي اداري-خدماتي ايران است.
روش پژوهش: پس از بررسي ميداني، نمونه‌هايي موردي انتخاب و سپس با ابزار مطالعات كتابخانه‌اي و بررسي اسناد به روش تاريخي-تفسيري، به بررسي و تأثير جريان هنري اكسپرسيونيسم بر معماري معاصر ايران در دورة پهلوي پرداخته شد و يافته‌هاي اين پژوهش به صورت توصيفي-تحليلي ارائه شد.
نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از پژوهش نشان داد مؤلفه‌هاي سبك اكسپرسيونيسم در هرسه بعد عيني، عملكردي و كالبدي در بناهاي اداري-خدماتي دورة پهلوي قابل مشاهده است و ظهور مؤلفه‌هاي عيني، نسبت به دو مؤلفة ديگر شاخص‌تر بوده است. پارامترهاي پركاربرد اين سبك معماري در بناهاي اداري-خدماتي ايران عبارت‌اند از: پلان‌هاي ساده و اغلب كشيده در امتداد بنا، تركيب‌بندي متقارنِ نما، سقف شيرواني، فرم ايوان‌ها، تقسيم‌بندي عمودي نما، ريتم مشخص نما با پنجره‌هاي مستطيل‌شكل و كشيده و طارمي‌هاي تزييني.
چكيده لاتين :
Problem statement:The art and architectural movements, which represent two relevant categories, have been permanently presented together throughout history and affected by each other concurrently. Following the formation of the artistic currents, from the middle of the 19th century onwards in both the European countries and the United States, frequent artworks have emerged. Therefore, the pertinent schools of thoughts have led to specific changes in the art fields, including the architecture in Iran from the 1940s onwards. Probably, the most prominent artistic currents that affected the buildings of contemporary time was the influence of the expressionist current of art on the architecture of the Pahlavi era; an era in which architecture and modern art were moving forward in the same direction. The influence of contemporary Iranian architecture on newfound arts indicates the necessity of this research study.
Research objective: The purpose of this study is to investigate the role of expressionism art current in contemporary Iranian architecture, and to identify the expressionist architectural patterns and their representation in Iranian administrative-service buildings.
Research mthod:Following the completion of the field observation, the case studies were selected, and then relying on the library data and reviewing the reliable documents, the effect of expressionism art flow on contemporary Iranian architecture was evaluated in the Pahlavi era by using a historical-interpretive method. This is followed by the analytical descriptive method to represent the research findings.
Conclusion: The results indicate that the components of expressionism style in all three aspects of ‘objective’, ‘functional’ and ‘physical’ dimensions are presented in the administrative-service buildings during the Pahlavi era. In this regard, the emergence of objective components appeared to be more significant than the other two components. The most frequently used architectural aspects of this artistic style in administrative-service buildings in Iran include: the simple and often elongated plans along with the building, the symmetrical facade composition, the gable roof, the specific form of porch, the vertical partition of the facade, the distinctive rhythm of the facade with rectangular and elongated windows, and finally the decorative balusters designs (ṭāramī).
