نقدي بر كتاب عرفان شرق و غرب

A Critical Review on the Book “Mysticism, East and West” by Rudolf Otto

كتاب اوتو با عنوان عرفان غربي- شرقي Mysticism, East and West)) از مهمترين نمونه‌هاي مطالعات تطبيقي عرفان در سطح جهان است. بحث دربارة شرق و غرب و نحوة رابطة آن دو با هم، يكي از اركان فلسفة دين اوتوست كه در اين كتاب منعكس شده است. اوتو عرفان را مبناي خويشاوندي شرق و غرب مي‌داند. اين نگاه شرقي- غربي را بيش و پيش‌از هرچيزي خود ِاصطلاح اوتويي «نومينوس/ امر قدسي» ممكن مي كند چرا كه با آن مي‌تواند به وراي تاريخ و جغرافياي اديان رود. سرشت شـرقي ـ غـربي فلسفة دين تطبيقي اوتو نخست در سال 1923 و در قالب كتاب ايدة مقدس: تحقيق در بارة عامل غيرعقلاني در ايدة الوهيت و نسبت آن با عامل عقلاني انتشار يافت و پس از آن در كتاب عرفان غربي- شرقي‌اش كه در سال 1926 منتشر شد بازتاب عميق‌تر و گسترده‌تري پيدا كرد. اين كتـاب كه عنوانش با تداعي ديوان غـربي- شـرقي گوته پاي در بحث قديمي و آشناي شرق و غرب مي گذارد، عرفان را همچون پديداري مورد مطالعه قرار مي‌دهد كه شـرقي- غـربي است. در اين كتاب اوتو براي تبيين اين پديدة شرقي ـ غربي، شنكره را به نمايندگي از عرفان هندي و اكهارت را به نمايندگي از عرفان غربي مورد مقايسه قرار مي‌دهد و مي‌كوشد الگـويي براي فهم حقيقت دين و مقايسة متفكران ديني به دست دهد.

The book “Mysticism, East and West” by Rudolf Otto, is one of the most important examples of comparative studies of mysticism in the world. The discussion of the East and the West and how they relate to each other is at least for Otto one of the pillars of the philosophy of religion that has been reflected in this book. Otto sees mysticism as the kinship of the east and west. The term “Nominus/ Sacred”, more than anything else, makes it possible for the Eastern-Western look to be used because it can go beyond the history and geography of religions. The nature of the western-eastern philosophy of the comparative religion of Otto first appeared in 1923, in the form of the book of the Holy Idea: The study of the irrational factor in the idea of the divinity and its relation to the rational, and then published more widely and deeply in the Mysticism, East and West, published in 1926. The book, reminding Johann Wolfgang von Goethe’s famous book titled West–östlicher Divan (West–Eastern Diwan), discusses mysticism as a phenomenon that is East-West in its nature. Explaining this Western-Eastern phenomenon, Otto compares the Hindu Mystic Shankara to represent eastern mysticism and the Christian Mystic Eckhart to represent western mysticism and seeks to provide a model for understanding the truth of the religion and comparing religious thinkers