كليدواژه :
نظم دولت/جامعه , پراكندگي , توازن و تمركز قدرت , سياست خارجي پهلوي دوم
چكيده فارسي :
اسطوره جدايي داخل/ خارج در تحليل سياست خارجي مدت‌ها است با چالش روبه‌رو شده است. بااين‌حال، همچنان بسياري از تحليل‌هاي ارائه‌شده از دوران پهلوي دوم، مبتني‌بر نگرش ساختار نظام بين‌الملل بوده است؛ ازاين‌رو، هدف اين مقاله، تحليل روابط خارجي دوران پهلوي دوم با درنظر گرفتن بيشترين عوامل تأثيرگذار بر رفتارهاي خارجي ايران است. پرسش اصلي مقاله اين است كه «روابط خارجي ايران در دوره پهلوي دوم، نشان‌دهندۀ كدام الگوهاي رفتاري است؟» با استفاده از اسناد و آثار تاريخي، سه نظم يا الگوي رفتاري شناسايي شده است: نظم پراكنده كه ويژگي آن، بيشينگي مشاركت اجتماعي و ضعف و زبوني دولت است، نظم متمركز يا خودكامه كه جايي براي مشاركت اجتماعي باقي نمي‌گذارد، و در ميانه اين دو، الگوي متوازن قرار دارد كه مي‌توان آن را دورۀ انتقالي از آشفتگي دهۀ 1320 به دورۀ خودكامگي دهۀ 1340 تا انقلاب 1357 به‌شمار آورد. در اين مقاله نشان داده‌ايم كه هريك از اين الگوها در حوزه روابط خارجي، چه نوع رفتاري را به‌همراه داشته است.
چكيده لاتين :
The myth of internal/ external distinction in foreign policy analysis has been questioned for a long time. Despite that, Iran's foreign policy in the second Pahlavi is mostly analyzing according to structural theories. This paper considers most of the Iranian foreign policy determinants in the second Pahlavi era. The current research investigates the foreign relations patterns in the second Pahlavi era. According to documents and the history of foreign relations, three patterns are distinguished. Disperse order, in which high social participation and weak state structure are its characteristics, appears in confronting different orientations, indecisiveness, stalemate, and crisis in foreign relations. Centralized order emerges when social forces are marginalized or removed. Arbitrary decision making, regional intervention, external lavishing, questioning great powers are outcomes of this order in foreign policy. In the middle, keep a balance between social participation and state capacity bring about peaceful and cooperative behaviors in foreign relations such as finding foreign political and financial support, unity with tremendous and regional powers, and win the international institutions' support. As a result, balance order, as productive and low-cost,
