پديد آورندگان :
شاكري بستان آباد، رضا دانشگاه تهران , مهديار اسماعيلي، محمدرضا دانشگاه امام حسين (ع) - پژوهشكده مديريت و برنامه ريزي , صالحي كمرودي، محسن دانشگاه تبريز
كليدواژه :
تاب آوري اقتصادي , بخش كشاورزي ايران , شاخص تركيبي , روش تحليل چندمعياره , شاخص اسپيرمن-شانون
چكيده فارسي :
مقدمه و هدف: تابآوري اقتصادي از مولفه‌هاي مهم اقتصاد مقاومتي است كه در شرايط تحريم اقتصادي اهميت مضاعفي پيدا مي‌كند. با توجه به اهميت بخش كشاورزي در تأمين امنيت غذايي، تابآوري اقتصادي اين بخش نقش مهمي را در رسيدن به اهداف اقتصاد مقاوتي دارد. از اين رو هدف مطالعه حاضر بررسي تابآوري اقتصادي بخش كشاورزي ايران طي سالهاي 1394-1379 است.
مواد و روش ها: بدين منظور از شاخص هاي تمركز بازارهاي صادراتي، تمركز صادرات، درجه باز بودن اقتصاد، نسبت ستانده بخش كشاورزي به مصرف واسطه، بيثباتي درآمد بخش كشاورزي، ضريب خوداتكايي، شاخص توسعه انساني و شاخصهاي حكمراني خوب استفاده شد. براي ساخت شاخص تركيبي تابآوري اقتصادي بخش كشاورزي از روش هاي تاپسيس، تاكسونومي معمولي، تاكسونومي وزني و ميانگين وزني استفاده شد.
يافته ها: نتايج آنها با ضريب تغييرات، ضريب همبستگي و شاخص اسپيرمن-شانون مقايسه گرديد. بر اساس نتايج، تابآوري اقتصادي بخش كشاورزي در دوره مورد مطالعه كاهش يافته است و شاخص بي ثباتي درآمد بخش كشاورزي، تمركز صادرات، كنترل فساد و تمركز بازارهاي صادراتي بيشترين اهميت را در تعيين تابآوري اقتصادي اين بخش دارد.
بحث و نتيجه گيري: از اينرو روش‌هاي مديريت ريسك مانند متنوع‌سازي درآمد بخش كشاورزي، بيمه كشاورزي، تنوع مقاصد صادراتي، گسترش بازارهاي هدف، تنوع بخشي در صادرات كالاها، ثبات سياست‌ها و ثبات اقتصاد كلان بايد با تاكيد بيشتري در دستور كار سياستگذاران اين بخش قرار بگيرد.
چكيده لاتين :
Introduction: Economic resilience is one of the important components of the resistance economy. Especially in terms of economic sanctions and given the importance of the agricultural sector in food security, the economic resilience of this sector becomes more important. The purpose of this study is to investigate the economic resilience of Iran's agricultural sector during the years 2000-2015.
Materials and Methods: For this purpose, the indicators of the concentration of export markets, export concentration, openness of the economy, output ratio of agricultural sector to intermediate consumption, income instability of agricultural sector, self-sufficiency coefficient, human development index and good governance indicators were used. To generate the combined index of economic viability of agricultural sector, methods of TOPSIS, taxonomy, weight taxonomy and weighted average were used and their results were compared by using coefficient of variation, correlation coefficient and Spearman-Shannon index.
Findings: Based on the results, the economic Resilience of the agricultural sector has decreased during the study period and the index of instability of agricultural income, export concentration, corruption control and market efficiency are most important in determining the economic resilience of this sector.
Conclusion: Therefore, risk management methods such as agricultural income diversification, agricultural insurance, the diversification of export targets, the expansion of target markets, diversification into commodity exports, stability of policies and macroeconomic stability should be further emphasized on the agenda of policy makers in this sector.
