تاثير روش غذادهي اتوماتيك و دستي بر شاخص هاي رشد و بازماندگي ميگوي پاسفيد غربي (Litopenaeus vannamei)

The effect of automatic and manual feeding method on growth and survival indices of western white shrimp

غذا 60درصد هزينه توليد ميگو را در بر مي گيرد .بنا براين نوع غذا و مديريت غذادهي اهميت زيادي دررشد ميگو و كاهش هزينه هاي توليد دارد. غذادهي مي بايست بر اساس احتياجات غذايي و زماني كه ميگو نياز دارد انجام گيرد.تعيين تعداد نوبت هاي غذادهي روزانه و درصد غذادهي بستگي به گونه پرورشي،وزن وميزان توليدات طبيعي آب و شرايط آب وهوايي منطقه دارد. در اين مطالعه شاخص هاي رشد و بازماندگي ميگو در دو روش دستي و غذاپاش اتوماتيك با هم مقايسه شدندنتايج اين تحقيق نشان داد شاخص هاي رشد ويژه ، روزانه ،رشد نهايي و بازماندگي ميگو هايي كه در روش غذادهي با غذاپاش اتوماتيك غذادهي شده بودند ، بطور معنا داري افزايش نشان داد(05/0< P) و ضريب تبديل غذايي كاهش نشان مي دهد (05/0< P). لذا بر اساس اين مطالعه مي توان بيان كرد ،در صورتي كه غذا دهي با غذا پاش اتوماتيك، هميشه غذا در دسترس ميگو ها قرار مي گيرد كه رشد ميگوها مناسبتر و توليد اقتصادي تر است از غذا دهي دستي مي باشد.

60% of the cost of producing shrimp. Therefore, food type and feeding management are very important in shrimp growth and reduction of production costs. Feeding should be based on the nutritional needs of the shrimp. The number of feedings per day and the percentage of feeding depends on the breeding species, weight and amount of natural water production and climatic conditions of the region. In this study, shrimp growth and survival indices were compared in two methods: manual and automatic feeder. The results of this study showed the specific growth indices, daily, final growth and survival of shrimp that were fed by automatic feeder method Showed a significant increase (P <0.05). The feed conversion ratio decreased (P <0.05). This study showed that automatic feeders are always available in the required amount of shrimp. Shrimp grow better and produce more economically than manual feeding.