عنوان مقاله :
مقايسۀ اثر تمرين تناوبي شديد و مقاومتي فزاينده بر بيان ژن ATF3 عضلۀ قلبي موش هاي صحرايي ديابتي نر
عنوان به زبان ديگر :
The Comparison of the effect of High Intensity Interval and Progressive Resistance Training on Activated Transcription Factor 3 myocardial gene expression in male Diabetic Rats
پديد آورندگان :
سفال منش، شهاب الدين دانشگاه خوارزمي - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي، تهران، ايران , خالدي، ندا دانشگاه خوارزمي - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي، تهران، ايران , رجبي، حميد دانشگاه خوارزمي - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي، تهران، ايران , عسكري، حسين دانشگاه شهيد بهشتي - دانشكده علوم و فناوري زيستي، تهران، ايران
كليدواژه :
بافت قلب , تمرين تناوبي شديد , تمرين مقاومتي فزاينده , ديابت , عامل رونويسي فعال شدۀ 3
چكيده فارسي :
هدف: با توجه به تناقضات موجود دربارة نقش عامل رونويسي فعال‌شدة 3 به‌عنوان يك شاخص غيرالتهابي فعاليت ميوكاردي در ناهنجاري‌هاي متابوليكي مانند ديابت، پژوهش حاضر با هدف مقايسة اثر دو تمرين تناوبي شديد و مقاومتي فزاينده بر بيان ژن ATF3 عضلة قلبي موش‌هاي صحرايي ديابتي نر انجام گرفت.
روش‌ها: 60 سر موش صحرايي نر 6 هفته‌اي با ميانگين وزني 150 گرم به‌صورت تصادفي به پنج گروه ديابتي (D)، ديابت- تناوبي شديد (DIT)، تناوبي شديد (HIIT)، مقاومتي (RT)و ديابت- مقاومتي (DRT)تقسيم شدند. تمرين تناوبي شديد شامل 10 تكرار 1 دقيقه‌اي دويدن روي نوار گردان با 2 دقيقه استراحت و تمرين مقاومتي فزاينده شامل 4 صعود از نردبان مقاومتي همراه وزنه بود. برنامة تمرين، 3 روز در هفته، به مدت 6 هفته همزمان انجام گرفت. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با آزمون فيشر و M-ANOVA در سطح معناداري
P ≤ 0.01انجام گرفت.
نتايج: ميزان افزايش معنادار بيان ATF3 در ديابت-تناوبي شديد نسبت به ديابت بيشتر بود (P <0.001). بين دو گروه افزايش معنادار (P = 0.001) بيشتر بود، پاسخ فزايندة بيان ژن ATF3 در گروه ديابت تناوبي شديد به‌طور معنادار بيشتر از پاسخ بيان ژن ATF3 گروه ديابت –تمرين مقاومتي بود(P = 0.03).
نتيجه‌گيري: تمرين تناوبي شديد در مقايسه با تمرين مقاومتي فزاينده سازوكارهاي سلولي مولكولي مختلف را به‌طور مؤثرتري فعال مي‌كند و احتمالاً موجب كاهش چشمگير تأثيرات منفي ناشي از بيماري ديابت بر دستگاه قلبي- عروقي مي‌شود.
چكيده لاتين :
Purpose: According to the controversy about the role of ATF3 as a non-inflammatory index of myocardia in metabolic abnormalities as diabetes, the purpose of this study was to compare the effect of high intensity interval versus progressive resistance training on ATF3 myocardial gene expression of male diabetic rats.
Methods: Sixty male six weeks rats with a weighing average of 150 g were randomly divided into five groups: diabetic (D), diabetes- high intensity interval training (DIT), high intensity interval training (HIIT), resistance (RT), and diabetes- resistance training (DRT). High intensity interval training included 10 repetitions of one minute running on a treadmill with two minutes of rest. Progressive resistance training included four climb of a resistance ladder with weights. The training program was performed three days a week for six weeks. Data analysis was performed using Fisher's and M-ANOVA tests at a significant level of P ≤ 0.01.
Results: Significant increase in expression of ATF3 in diabetes- high intensity interval training group was observed between diabetes and diabetes- high intensity interval training (P <0.001). Between two groups of diabetes and diabetes- resistance training (P = 0.001), there was a significant increase in expression in diabetes- resistance training. In comparison between DIT and DRT groups, progressive respond were observed in DIT versus DRT (P = 0.03).
Conclusion: high intensity interval training has been shown to be more effective in comparison with the progressive resistance training, because it activates more different molecular cell mechanisms, perhaps, significantly reduces the negative effects of diabetes mellitus on cardiovascular disease.
عنوان نشريه :
فيزيولوژي ورزش و فعاليت بدني
