بررسي و مقايسۀ ويژگي‌هاي آنتروپومتريك، نوع‌ پيكري و آمادگي جسماني نفرات برتر دوازدهمين المپياد ورزشي دانشجويان كشور با قهرمانان ملي

Investigation and comparison of anthropometric, somatotype and physical fitness characteristics of the twelfth students’ Olympiad medal winners with national champions

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي ويژگي‌هاي آنتروپومتريك، تيپ بدني و آمادگي جسماني نفرات برتر دوازدهمين المپياد ورزشي كشور و مقايسۀ ويژگي‌هاي آن‌ها با قهرمانان ملي در رشته‌هاي مربوطه به‌منظور تعيين تفاوت‌هاي بين ورزش قهرماني در سطح دانشگاهي و ملي بود. روش‌ها: از نفرات و تيم‌هاي برتر (اول تا سوم) رشته‌هاي ورزشي مختلف براي شركت در پژوهش دعوت به‌عمل آمد. آزمودني‌هاي داوطلب پس از حضور در آزمايشگاه تحت بررسي‌هاي تركيب بدني، آنتروپومتريك و نوع پيكري قرار گرفتند. قابليت‌هاي جسماني شامل انعطاف‌پذيري، توان بي‌هوازي با لاكتيك، توان بي‌هوازي بي‌لاكتيك و توان هوازي نيز اندازه‌گيري شد. پس از جمع‌آوري داده‌ها به تفكيك جنسيت با هنجار ملي قهرمانان كه توسط كميتة ملي المپيك تهيه شده بود، مقايسه شدند. به‌منظور تجزيه‌وتحليل آماري از تي- تك‌نمونه در سطح 0/05≥P استفاده شد. نتايج: بهترين عملكرد در قابليت‌هاي جسماني در پسران متعلق به كشتي آزاد و فرنگي بوده است. همچنين در بخش دختران در انعطاف‌پذيري و توان بي‌هوازي با لاكتيك رشتة بدمينتون، در ارگوجامپ رشتة واليبال و در اكسيژن مصرفي بيشينه رشتة دووميداني بهترين عملكردها را داشتند. مقايسة نتايج با هنجار ملي نشان داد هم از نظر قابليت‌هاي جسماني (0/05>P) و هم نوع پيكري (0/05>P) ورزشكاران ملي در سطح مطلوب‌تري نسبت به ورزشكاران برتر المپياد دانشجويي قرار دارند. نتيجه‌گيري: مي‌توان گفت ورزشكاران دانشگاهي در سطح بسيار پايين‌تري از نظر قابليت‌هاي جسماني، تركيب بدني و نوع پيكري قرار دارند و نمي‌توانند پشتوانة مناسبي براي ورزش ملي كشور باشند و ورزش دانشگاهي به برنامه‌ريزي دقيقي به‌منظور افزايش سطح آمادگي جسماني و فيزيولوژيكي دانشجويان قهرمان رشته‌هاي مختلف و كم كردن فاصلة آن‌ها با قهرمانان ملي نياز دارد.

Purpose: The purpose of this study was to investigate the anthropometric, somatotype and physical fitness characteristics of medal winners in the twelfth students’ athletic games and compare their characteristics with national champions in the same sport to determine the difference between athletes at two different levels of national and universities. Methods: medal winners (male and female) of different sports in this student’s games were invited to participate in the study. After attending to the laboratories, all subjects’ body composition, somatotype and anthropometric characteristics were measured. Thereafter, their body abilities including flexibility, anaerobic lactic acid capacity, anaerobic alactic acid capacity and aerobic power were determined. One sample t-test was used as statistical analysis of data at P ≤ 0.05. Results: the best performances in male were for freestyle and Greco-Roman wrestlers. In addition, in female, badminton players had the best flexibility and anaerobic lactic capacity, volleyball players had the best anaerobic alactic capacity, and runners had the best aerobic power. Comparison of national champions’ norms with winners of student’s games revealed higher physical abilities (P < 0.05) and a better somatotype (P < 0.05) for national champions. Conclusion: with respect to physical abilities, somatotype and body composition student’s athletes are in a far lower level than national champions and that they cannot be used as a support for national sports. Therefore, the Iranian national student athletic federation and physical education department for Ministry of sciences must design a careful program to increase the level of physical fitness and physiological characteristics of students’ athletes in different sports and to lessen their differences with national champions.