تاثير فعاليتهاي ورزشي اوقات فراغت بر كيفيت زندگي معلمان ميانسال شهر تهران

No Title

هدف از انجام اين تحقيق بررسي تاثير شركت در فعاليتهاي ورزشي اوقات فراغت در كيفيت زندگي معلمان ميانسال آموزش و پرورش تهران بوده است. روش تحقيق توصيفي و همبستگي بوده و جامعه آماري آن كليه معلمان ميانسال شهر تهران بوده اند. ابزار اندازه گيري شامل پرسشنامه فعاليت بدني و كيفيت زندگي بوده و براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و استنباطي ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام استفاده گرديد. نتايج تحقيق نشان داد ميانگين فعاليت بدني براي معلمان ميانسال آموزش و پرورش شهر تهران كمتر از حد متوسط بوده است. همچنين نتايج حاصل از تحليل همبستگي نشان داد سلامت جسماني با فعاليت هاي ورزشي در محيط كار رابطه معني داري ندارد ( 0/05 < p ، 05/0 = R ). در مقابل انجام فعاليت هاي ورزشي روزمره ( 01/0 > R =17/0 p ) فعاليت هاي ورزشي در اوقات فراغت (01/0>R =63/0,P )و فعاليت هاي ورزشي به طور كلي (01/0 > p 33/0=R ) با سلامت عمومي رابطه مثبت و معني دار داشته اند. نتايج حاصل از رگرسيون نشان داد فعاليت بدني بر كيفيت زندگي معلمان ميانسال تاثير داشته است.

No Abstract