پديد آورندگان :
كريمي، امين دانشگاه ازاد اسلامي واحد تهران جنوب - دانشكده مديريت - گروه مديريت خدمات بهداشتي درماني ، تهران، ايران , محفوظ پور، سعاد دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - مركز تحقيقات ارتقاء ايمني و پيشگيري از مصدوميت ها، تهران، ايران , حسام، سميه دانشگاه ازاد اسلامي واحد تهران جنوب - دانشكده مديريت - گروه مديريت خدمات بهداشتي درماني ، تهران، ايران , دماري، بهزاد داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان - ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻣﻠﻲ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺳﻼﻣﺖ - ﮔﺮوه ﻣﻮﻟﻔﻪ ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺳﻼﻣﺖ، ﺗﻬﺮان، اﻳﺮان
چكيده فارسي :
وزارت بهداشت از طريق شوراهاي عالي و نظام تصميم‌گيري بر دستگاه‌هاي اجرايي تأثير مي‌گذارد. به‌منظور اتخاذ رويكرد همكاري بين بخشي و حمايت‌طلبي مناسب براي تعامل با اين شوراها و سلامت‌محور كردن تصميمات گرفته‌شده، تحليل وضعيت موجود لازم است؛ بنابراين، پژوهش حاضر به‌منظور تعيين چالش‌ها و موانع پيش روي شوراهاي عالي مؤثر بر سلامت در تعامل با وزارت بهداشت در ايران انجام شد.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه‌اي با رويكرد كيفي از نوع زمينه‌اي است كه به‌صورت تحليل وضعيت موجود شوراهاي عالي انجام شد. روش‌هاي جمع‌آوري داده‌ها شامل مصاحبه، جلسات بحث گروهي و تحليل اسناد بودند. براي جمع‌آوري داده‌ها، تعداد 23 مصاحبه و 2 جلسۀ بحث گروهي متمركز با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار MAXQDA vol.10 تجزيه‌وتحليل شدند.
يافته‌ها: نتايج مطالعه نشان داد، شوراهاي عالي منتخب از نظر فعاليت به سه دستۀ فعال، نيمه فعال و غيرفعال تقسيم مي‌شوند. چالش‌هاي فراروي اين شوراها شامل كمبود منابع مالي و انساني، ساختار و تشكيلات نامناسب، قوانين و مقررات غير شفاف، نبود ضمانت اجرايي، ضعف در برنامه‌ريزي و هماهنگي بين بخشي، نبود نظام پايش و ارزشيابي، پايين بودن سطح آگاهي و نگرش سياست‌گذاران و مديران دربارۀ سلامت، رهبري ضعيف وزارت بهداشت و نداشتن پيوست سلامت در مصوبات است. بهبود عملكرد شوراهاي عالي به منظور كاربرد پيوست سلامت در مصوبات از طريق مداخلات زير قابل‌دستيابي است: 1. مداخلات سياستي؛ 2. مداخلات ساختار اجرايي؛ 3. فرهنگ‌سازي و حمايت‌طلبي.
بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج مطالعه، ضرورت دارد نظام سلامت براي توسعۀ همكاري بين بخشي و حمايت‌طلبي مناسب از شوراهاي عالي، به‌منظور بهبود عادلانۀ نشانگرهاي سلامت جامعه، از طريق مداخلات سياستي، اجرايي، فرهنگ‌سازي و حمايت‌طلبي نسبت به كاهش موانع تعامل اقدام كند.
چكيده لاتين :
The Ministry of Health influences the executive organizations through the high councils and the decision-making system. It is necessary to adopt an inter-sectoral cooperation approach, seek appropriate support for interacting with these councils, focus on the health taken decisions, and analyze their current situation. This study aimed to investigate the challenges and barriers to the interaction of high councils of health with the Iran Ministry of Health.
Material & Methods: The present study is a field-based qualitative study that was conducted to analyze the current situation of the High Councils. Data were collected through interviews, group discussion sessions, and document analysis. To collect the data, 23 interviews and 2 focus group sessions were conducted using purposive sampling. The obtained data were then analyzed using MAXQDA software (version 10).
(Ethic code: 162432750)
Findings: The results of the study showed that in terms of activity, the elected high councils are divided into three categories of active, semi-active, and inactive. Challenges facing these councils include lack of financial and human resources, inadequate structure and organization, non-transparent rules and regulations, lack of executive guarantees, poor planning and cross-sectoral coordination, lack of monitoring and evaluation system, low level of awareness and attitude of policy makers and managers about health, poor leadership of the Ministry of Health, and finally the lack of a health appendix in approvals. The improvement of the performance of high councils in applying the health appendix to approvals can be achieved through such interventions as 1. Policy interventions, 2. Executive structure interventions, and 3. Culture building and advocacy.
Discussion & Conclusion: According to the results of the study, it is necessary for the health system to develop inter-sectoral cooperation and seek appropriate support from high councils in order to fairly improve community health indicators, take action to reduce barriers to interaction through policy, executive, culture-building, and advocacy interventions.
