مدلسازي مكان يابي نيرو گاه هاي خورشيدي با استفاده از سيستم استنتاج گر فازي مطالعه موردي استان فارس

No Title

آلودگي هاي محيط زيستي، نوسانات قيمت و پايان پذير بودن منابع انرژي فسيلي مورد استفاده در نيروگاه ها باعث روي آوردن به منابع انرژي جايگزين شده است. انرژي خورشيدي ميتواند بهترين گزينه براي تامين انرژي در نيروگاه هاي توليد برق باشد. گام اول براي توسعه استفاده از انرژي خورشيدي، مكان يابي نواحي است كه در آن انرژي خورشيدي در حد مطلوب است و ديگرشرايط لازم احداث نيروگاه را دارا ميباشد. استان فارس با قرار گرفتن در عرض جغرافيايي پايين، پتانسيل بالايي جهت بهره برداري از انرژي خورشيدي دارد. به اين منظور، ابتدا معيارهاي ساعات آفتابي، شيب، فاصله از مناطق جمعيتي، فاصله از راهها، فاصله از خطوط انتقال نيرو، كاربري اراضي و لايه محدوديت ها در نظر گرفته شد و اهميت آنها با روش تحليل سلسله مراتبي به دست آمد. سپس با استفاده از توابع فازي مثلثي لايه هاي اطلاعاتي فازي گرديده و در سامانه اطلاعات جغرافيايي تلفيق شدند. بر اساس اين روش شهرستان هاي لارستان وفسا واستهبان بيشتر ين پتانسيل را جهت استقرار نيرو گاه خورشيدي را دارد

No abstract