پديد آورندگان :
ازادبخت، مجيد داﻧﺸﮕﺎه ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﺪرس - داﻧﺸﮑﺪه ﻫﻨﺮ - ﮔﺮوه ﭘﮋوﻫﺶ ﻫﻨﺮ، ﺗﻬﺮان، اﯾﺮان , فهيمي فر، اصغر داﻧﺸﮕﺎه ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﺪرس - داﻧﺸﮑﺪه ﻫﻨﺮ - ﮔﺮوه ﭘﮋوﻫﺶ ﻫﻨﺮ، ﺗﻬﺮان، اﯾﺮان , تاجيك، محمدرضا داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻬﯿﺪ ﺑﻬﺸﺘﯽ - داﻧﺸﮑﺪه ﻋﻠﻮم اﻧﺴﺎﻧﯽ - ﮔﺮوه ﻋﻠﻮم ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﺗﻬﺮان، اﯾﺮان
كليدواژه :
امر سياسي , گفتمان , قدرت , رنگ , زيبايي شناختي _ زبانشناختي
چكيده فارسي :
رنگ، تنها رنگ نيست؛ نماد، زبان، پيام، دلالت، هنر، قدرت، مقاومت، و سياست است. رنگ، عنصري ديداري، ارتباطي، و ادراكي است كه مي تواند احساسات آدميان را تحريك يا تسكين بخشد و كنش گفتاري و رفتاري آنان را تغيير و جهت دهد. در آموزه هاي اديان و نحله هاي فكري و سياسي، از رنگ به عنوان يك نماد يا عامل تمايز از ديگران بهره گرفته شده و بازنمايي ها و قرايت هاي متفاوت و متخالفي از رنگ و دلالت هاي زبان شناختي و ماوراي زبان شناختي آن ارايه شده است. در ميان اين فراواني دلالت ها، اين نوشتار به روشي تحليلي با بهره گيري از منابع كتابخانه اي، تمركز خود را بر دلالت سياسي رنگ قرار داده و با مفروض گرفتن رابطه رنگ و سياست، تلاش كرده است دفتر خود را با اثبات يا ابطال اين فرضيه به پايان برد كه: «هر بي رنگي، آن گاه كه اسير رنگ امر نمادين يا امر واقع مي شود، تبديل به امر سياسي (با جوهره ستيهندگي يا آنتاگونيستي) مي شود. اين نوشتار، دو هدف را در خود نهان دارد: نخست، عبور از حصار تعريف هاي سنتي از سياست و امر سياسي، و طرح سياست به مثابه امر هنري و برعكس (هدف نظري)، و دوم، آشنا كردن كنش ورزان سياسي با زبان متفاوت از سياست، كه مي تواند هم به مثابه زبان قدرت، و هم زبان مقاومت در جامعه امروز ما نقش آفريني كند (هدف عملي).
چكيده لاتين :
Color in its essence is not only color but a symbol of language, message, significance, art, power, resistance, and politics. In other words, color is a visual, communicative, and perceptual element that can stimulate or alleviate people's emotions and inner self, and change and direct their speeches and behavior. In the teachings of religions as well as intellectual and political discourses, color has been used as a symbol or distinguishing factor, and hence, different and conflicting representations and readings of color and its linguistic and transcendental meanings have been presented. Among these abundant implications, the current paper through an analytical approach and using library resources focuses itself on the political implication of color, and taking into account the relations of color and politics as a hypothesis seeks to prove or disapprove the same with the notion that: Every colorlessness, when comes into contact with a symbolic or real color, becomes a political matter (with an essence of praise or antagonism). This article has two hidden goals: First, to cross the line of traditional definitions of politics and political matter, and design politics as an art, and vice versa (theoretical goal), and second, to acquaint political activists with a different language of politics, which can play a role both as the language of power and the language of resistance in our society today (practical goal).
