جستاري بر تجربه هاي زيسته استادان و دانشجويان در كلاس هاي مجازي در دوره كرونا؛ مطالعه موردي دانشگاه كردستان

A aurvey of the living experiences of professors and students in virtual classes during COVID-19: A case study of Kurdistan University

هدف پژوهش حاضر، بررسي تجربه هاي زيسته استادان و دانشجويان در كلاس هاي مجازي در دوره گسترش كرونا است. اين پژوهش از نوع كيفي است و به شيوه پديدارشناسي انجام شده است. جامعه آماري پژوهش، دربردارنده همه استادان و دانشجويان دانشگاه كردستان بود كه يا سابقه شركت در كلاس هاي مجازي را هم زمان با شروع بيماري كرونا داشته اند، يا اينكه در طول اين دوران، در كلاس هاي يادشده تدريس كرده اند. پژوهشگر، پس از انجام مصاحبه با 31 دانشجو و استاد دانشگاه كردستان، به اشباع نظري دست پيدا كرد. يافته هاي اين پژوهش، نشان داد كه كلاس هاي مجازي، در مقايسه با شكل پيشين كلاس ها، سبب زوال و از دست رفتن موقعيت ها، كاركردها، و نقش هاي پرشماري در عرصه نهاد دانشگاه شده اند. به نظر بسياري از دانشجويان، با محروم شدن دانشجو از فضاي فيزيكي، امكان تعاملات و گفت وگوهاي رخ داده بين طرفين (دانشجو/ دانشجو، دانشجو/ استاد و استاد/ استاد) به گونه اي غم انگيز از بين خواهد رفت و جاي خود را به نوعي فرايند مكانيكي و بانكي انتقال مطالب و مواد آموزشي از يك منبع فرستنده به پيام گيرنده خواهد داد؛ فرايندي كه سرانجام، پيامدهاي منفي اي براي نحوه يادگيري، خلاقيت، فعاليت، و توانمندي دانشجويان خواهد داشت. به نظر استادان نيز شكل گيري و همه گير شدن اين كلاس ها در ايران، موجب تغيير نقش استادان در كلاس هاي مجازي مي شود و آن ها از مخزن داري اطلاعاتي در حالت خوش بينانه به حاميان دانش تبديل مي شوند. به نظر بسياري از استادان، يكي ديگر از آسيب هاي ناخواسته اين نوع كلاس ها، از بين رفتن تعاملات و گفت وگوها، بين اعضاي جامعه علمي (كنشگران علمي) دانشگاه است.

Conducted as a phenomenological qualitative research, the present study aims to explore the lived experiences of university professors and students with online classes during the Covid-19 pandemic. The statistical population consists of all the professors and students of the University of Kurdistan who either had taught/taken online classes before the coronavirus outbreak or experienced them for the first time during the pandemic. The theoretical saturation was reached after interviewing 31 students and professors. The findings suggest that, as opposed to traditional education, online classes led to the decline and loss of various academic opportunities, functions, and roles. According to most of the students surveyed, in the absence of physical classes, interaction and dialog among and between both sides (student–student, student–professor, and professor–professor) diminished dramatically. And, they were rather replaced by a form of mechanical, one-dimensional transfer of knowledge from a “transmitter” to a “receiver,” negatively affecting the learning, creativity, productivity, and skills of students. According to the professors, the rise in online classes in Iran has changed their role from “keepers of information” to, at best, “protectors of knowledge.” Most of the professors also believed that another unwanted outcome of the spread of online education had been the loss of interaction and dialog among the university’s faculty members.