مقايسه عملكرد مدل اسكلتي-عضلاني راجاگوپال و نسخه‌هاي بروزشده‌ آن در پيش بيني نيروي تماسي مفصل زانو حين دو فعاليت راه رفتن و اسكات

مدل‌هاي اسكلتي-عضلاني ابزاري قدرتمند و پركاربرد جهت تخمين غير تهاجمي نيروهاي داخلي بدن هستند. علي رغم دقت بالاي اين مدل‌ها براي حركات گيت، اما پايين بودن دقت آ‌ن‌ها براي حركاتي با درجات خمش شديد مفاصل زانو و لگن، به اثبات رسيده است. اخيرا با بروزرساني يكي از مدل‌هاي قدرتمند موجود (راجاگوپال)، دو نسخه‌ي جديد از آن براي شبيه‌سازي حركات دوچرخه زدن (لي) و اسكات عميق (كتلي) منتشر شده است. در تحقيق حاضر به مقايسه‌ي نتايج اين سه مدل براي حركات راه رفتن و اسكات با استفاده از مجموعه داده‌ي كمز و نرم افزار اپن‌سيم پرداخته شده است. براي راه رفتن ميزان فعاليت ماهيچه‌ها در هر سه مدل تقريبا يكسان بوده و با داده‌هاي EMG همخواني كافي دارد. نيروي تماسي مفصل زانو نيز براي سه مدل تفاوت ناچيزي داشته و از دقت كافي برخوردار است (%20>خطاي سيكل). درحركت اسكات، سطح فعاليت ماهيچه‌ها در سه مدل داراي اختلافات قابل توجه بوده و با داده‌هاي EMG نيز تفاوت‌ چشم‌گيري دارند. همچنين علي رغم اين‌كه خطاي ماكزيمم نيروي تماسي مفصل زانو در مدل‌هاي كتلي (%60) و لي (%72)، نسبت به مدل راجاگوپال (%83) كاهش يافته است، اما بالا بودن مقدار خطا در اين دو مدل نشان‌دهنده‌ي ناكافي بودن اصلاحات انجام شده در آن‌هاست.

no abstract