بررسي و تحليل نقش شكر و وفاي به عهد در شاخص هاي ارزشي توليد و مصرف از منظر قرآن (نگرشي نو به فرهنگ توليد و مصرف)

فاقد عنوان

صلاح و فساد هر يك از شئون زندگي در ساير مسائل حيات مؤثر است؛ در اجتماعي كه سياست، فرهنگ، قضاوت، اخلاق و اقتصاد فاسد باشد، دين از فساد مبرا نيست. بازنگري و تحول هدفمند در ساختارهاي نظري و عملي اقتصاد در مكتب وحي، منجر به بالندگي بيش از پيش آن شده؛ مصرف را كه يكي از مؤلفه‌هاي آن است بهينه‌ مي‌كند. پژوهش حاضر با هدف بررسي و تحليل نقش شكر و وفاي به عهد در شاخص هاي ارزشي توليد و مصرف در قرآن كريم به روش تحليل محتوا به استخراج شاخص‌هاي ارزشي مصرف از قرآن كريم همت گمارده و ثمرات آن را پي جويي نموده است. نتيجه اين‌كه: الف) توليدات انسان در بعد مادي بايد با نيت هايي همچون آباداني و پيشرفت دنيايي، قرب الهي و خدا محوري و . . . همراه باشد؛ و از دايره رضايت خدا خارج نشود. اين همان شكر گزاري است كه در همه حالات ارزش ذاتي دارد. ب) توليد ومصرف لزوما براي رفع نياز نيست؛ و اين دو فقط ماديات را شامل نمي‌شود بلكه اعمال انسان، توليدات او و امكانات دنيا مانند زمان و مكان هم جزء مواد مصرفي انسان هستند و انسان درباره‌ي كيفيت مصرف آنها بايد پاسخگو باشد. ج)توليداتي كه انسان با اعمال روز مره خود بوجود مي‌آورد، ايجادكننده امكاناتي است كه در جهان آخرت مورد نيازش است؛ در راستاي اين نوع توليد، انسان مصرف كننده‌ي سرمايه و نعمت‌هاي الهي است؛ از اين رو بايد توليدات انسان در راه وفاي به عهد الهي و جلب رضاي خداوند باشد.

not abstract