مولفه هاي تاريخنگاري قرآن

فاقد عنوان

يكي از اين توصيه‌ها عبرت گرفتن از تاريخ گذشتگان و سير و تأمل در سرنوشت آنهاست. در اين باره قرآن نيز همچون ساير كتاب‌هاي تاريخي با بيان تحولات رخ داده در حيات‌ امت‌هاي پيشين، به توصيف سرنوشت آن‌ها مي‌پردازد و با تذكر درباره اعمال‌شان از انسان ها مي خواهد به طريق راستي و درستي قدم نهند و از حركت در مسير ظلم و ظلمت اجتناب كنند. تأمل در آيات تاريخي اين كتاب مقدس حكايت از نوعي تاريخنگاري خاص دارد كه در بينش و روش متفاوت از ساير رويكردها و ژانرهاي تاريخنگارانه است. از اين رو سوال اصلي پژوهش ناظر بر چهارچوب‌ها و مولفه‌هاي تاريخنگاري در قرآن است. براي پاسخ به اين پرسش تلاش شده روايت تاريخ در قرآن نقد و بررسي شود و اسلوب‌هاي روشي آن احصاء و بينش حاكم بر آن‌ها تبيين شود. به‌نظر مي‌رسد قرآن كريم در بازنمايي تاريخ رويكردي خاص در بينش، روش و ادبيات دارد كه مبتني بر چند اصل اساسي است؛ از جمله مولفه‌هاي رو‌ش‌شناسي تاريخنگاري در قرآن مي‌توان به مواردي همچون بهره‌گيري از عقل خودبنياد بشري براي پي بردن به حكمت هاي نهفته در آيات تاريخي، مطالعه تاريخ پيشينيان با رويكرد تمدني براي كسب معرفت تاريخي، عبرت‌گيري و نيل به سعادت و در نهايت عبور از رويه ظاهري قصص و جزئيات آن‌ها و توجه به لب و مغز رخدادهاي تاريخي براي فهم سنت‌هاي ثابت الهي اشاره كرد. روش پژوهش حاضر توصيفي- تبييني و مبتني بر تأمل در آيات تاريخي قرآن و نقد و بررسي روش‌شناسي آنها در بازنمايي رويداده است.

not abstract