ارائه مدل ارتباطي اشتياق به فعاليت بدني و سرزندگي با لذت از اوقات فراغت ورزشي با نقش ميانجي پيوستگي اجتماعي در كارمندان سازمان ورزش شهرداري تهران

Providing a Relational Model of the Physical Activity Passion and Vitality with the Enjoyment of Sports leisure, the Mediates Social Cohesion in the Employees of the Tehran Municipality Sports Organization

بررسي همبستگي اشتياق به فعاليت بدني و سرزندگي با لذت از اوقات فراغت ورزشي در كاركنان سازمان ورزش شهرداري تهران در سال 1398 انجام گرفت. اين مطالعه به روش توصيفي همبستگي بود. جامعه آماري شامل تمام كاركنان سازمان ورزش شهرداري تهران بود كه نمونه آماري به دليل محدود بودن جامعه به روش تمام شمار و 200 نفر انتخاب شدند. در اين مطالعه از مقياس اشتياق مارش و همكاران (2013)، مقياس سرزندگي ذهني ريان و همكاران (1997)، پرسشنامه لذت گرونينگن استيونز و همكاران (2000)، پيوستگي اجتماعي لي و رابينس در سال (1995) استفاده شد. روايي صوري، شاخص روايي محتوا، همگرا و روايي سازه و پايايي (محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ) بررسي شد. داده ها با پرسشنامه جمع آوري شد. تحليل دادهها از نرم افزار 3.0 SmartPls استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين اشتياق سازگار و لذت از اوقات فراغت ورزشي (33/ 40، 0/001=P) در كارمندان سازمان ورزش شهرداري تهران رابطه على مثبت معنادار وجود دارد. در حالي كه بين اشتياق افراطي با لذت از اوقات فراغت ورزشي (β = 0.09, P = 0.384). در كارمندان سازمان ورزش شهرداري تهران رابطه على وجود ندارد. نتايج ديگر نشان داد كه بين سرزندگي و لذت از اوقات فراغت ورزشي (β = 0.03, P = 0.728). در كارمندان سازمان ورزش شهرداري تهران رابطه على وجود ندارد. همچنين، بين پيوستگي اجتماعي و لذت از اوقات فراغت ورزشي (β = 0.85, P = 0.001) در كارمندان سازمان ورزش شهرداري تهران رابطه على مثبت معنادار وجود دارد. نقش ميانجي پيوستگي اجتماعي در ارتباط بين اشتياق سازگار، اشتياق افراطي و سرزندگي با لذت از اوقات فراغت ورزشي در كارمندان سازمان ورزش شهرداري تهران نقش ميانجي معنادار بود. لذا پيشنهاد مي شود مديران سازمان ورزش شهرداري تهران جهت ايجاد اشتياق در بين كاركنان جهت حضور در فعاليت بدني در اوقات فراغت، برنامه هاي ورزشي را براي برخي از ايام هفته و به صورت همايش هاي خانوادگي مبادرت ورزند.

The present study was designed to investigate the correlation between a passion for physical activity and vitality with leisure-time enjoyment of physical activity in Tehran municipality sports organizations in 2019. A descriptive-correlational design was used for this study. The population included all employees of the Tehran Municipality Sports Organization, and the statistical sample was selected by the all-round method (n=200). In this study, Marsh et al.'s (2013) Passion Scale, Ryan et al.'s (1997) Mental Vitality Scale, Groningen Stevens et al.'s (2000) Pleasure Questionnaire, and Lee and Robbins' Social Cohesion in 1995 (1995) were used. Face validity, content validity index, convergence, and construct validity and reliability (Cronbach's alpha coefficient calculation) were evaluated after collecting by a questionnaire. Data analysis was performed using SmartPls 3.0 software. The results showed that there was a significant positive causal relationship between consistent desire and enjoyment of sports leisure (β = 0.33, P = 0.001) in the employees of Tehran Municipality Sports Organization. While there was no causal relationship between extreme desire and enjoyment of sports leisure (β = 0.09, P = 0.384). Also, other results showed that there was no causal relationship between vitality and enjoyment of sports leisure (β = 0.03, P = 0.728). Similarly, there was a significant positive causal relationship between social cohesion and enjoyment of sports leisure (β = 0.85, P = 0.001). The mediating role of social cohesion in the relationship between adaptive desire, extreme desire, and vitality with the enjoyment of sports leisure in the employees of Tehran Municipality Sports Organization was a significant mediating role. It is concluded that the managers of the Tehran Municipality Sports Organization should implement sports programs for some days of the week and in the form of family festivals in order to encourage employees to participate in physical activity during their free time.