نقش خلاقيت، خودكارآمدي اجتماعي و برنامه‌ريزي در پيش‌بيني خودكارآمدي كارآفريني كاركنان دانشگاه‌هاي استان مازندران

The role of creativity, social self-efficacy and planning in predicting entrepreneurial self-efficacy of university staff in Mazandaran province

هدف مطالعه حاضر تعيين نقش خلاقيت، خودكارآمدي اجتماعي و برنامه‌ريزي در پيش‌بيني خودكارآمدي كارآفريني كاركنان دانشگاه‌هاي استان مازندران بود. در يك پژوهش همبستگي از ميان كاركنان مراكز رشد دانشگاه‌هاي استان مازندران در سال تحصيلي 99-1398 بر اساس فرمول كوكران تعداد 246 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه‌هاي خلاقيت (تورنس، 1974)، خودكارآمدي اجتماعي (اسميت و بتز، 2000)، برنامه‌ريزي محقق‌ساخته و خودكارآمدي كارآفريني (نكتيوك و همكاران، 2010) بودند. داده‌ها پس از جمع‌آوري با پرسشنامه‌هاي فوق و ورود به نرم‌افزار SPSS نسخه 21 با روش‌هاي ضرايب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه با مدل همزمان در سطح معناداري 05/0 تحليل شدند. نتايج ضرايب همبستگي پيرسون نشان داد كه خلاقيت (352/0=r)، خودكارآمدي اجتماعي (377/0=r) و برنامه‌ريزي (220/0=r) با خودكارآمدي كارآفريني كاركنان دانشگاه‌هاي استان مازندران رابطه مثبت و معنادار داشتند. همچنين، نتايج رگرسيون چندگانه با مدل همزمان نشان داد كه متغيرهاي خلاقيت، خودكارآمدي اجتماعي و برنامه‌ريزي توانستند 2/30 درصد از تغييرات خودكارآمدي كارآفريني كاركنان دانشگاه‌هاي استان مازندران را پيش‌بيني كنند كه سهم خودكارآمدي اجتماعي بيشتر از ساير متغيرها بود (01/0>P). نتايج نشان‌دهنده نقش موثر خلاقيت، خودكارآمدي اجتماعي و برنامه‌ريزي در پيش‌بيني خودكارآمدي كارآفريني كاركنان دانشگاه‌هاي استان مازندران بود. بنابراين، براي بهبود خودكارآمدي كارآفريني مي‌توان ميزان خلاقيت، خودكارآمدي اجتماعي و برنامه‌ريزي در آنان را افزايش داد. همچنين، نتايج رگرسيون چندگانه با مدل همزمان نشان داد كه متغيرهاي خلاقيت، خودكارآمدي اجتماعي و برنامه‌ريزي توانستند 2/30 درصد از تغييرات خودكارآمدي كارآفريني كاركنان دانشگاه‌هاي استان مازندران را پيش‌بيني كنند كه سهم خودكارآمدي اجتماعي بيشتر از ساير متغيرها بود (01/0>P). نتايج نشان‌دهنده نقش موثر خلاقيت، خودكارآمدي اجتماعي و برنامه‌ريزي در پيش‌بيني خودكارآمدي كارآفريني كاركنان دانشگاه‌هاي استان مازندران بود. بنابراين، براي بهبود خودكارآمدي كارآفريني مي‌توان ميزان خلاقيت، خودكارآمدي اجتماعي و برنامه‌ريزي در آنان را افزايش داد.

The aim of present research was determine the role of creativity, social self-efficacy and planning in predicting entrepreneurial self-efficacy of university staff in Mazandaran province. In a one correlational research from the universities staff of Roshd center in Mazandaran province in the academic years of 2019-2020 based on Cochran formula number of 246 people was selected by cluster random sampling method. The research tools were the questionnaires of creativity (Torrance, 1974), social self-efficacy (Smith and Betz, 2000), researcher-made planning and entrepreneurial self-efficacy (Nektiyok and et al, 2010). Data after collected by the above questionnaires and entered into SPSS software version 21 were analyzed by Pearson correlation coefficient and multiple regression with enter model methods in the significant level of 0.05. The results of Pearson correlation coefficients showed that creativity (r=0.352), social self-efficacy (r=0.377) and planning (r=0.220) had a positive and significant relationship with entrepreneurial self-efficacy of university staff in Mazandaran province. Also, the results of multiple regression with enter model showed that the variables of creativity, social self-efficacy and planning were able to predict 30.2% of changes in entrepreneurial self-efficacy of university staff in Mazandaran province that the share of social self-efficacy was higher than other variables (p < 0.01). The results indicated the effective role of creativity, social self-efficacy and planning in predicting entrepreneurial self-efficacy of university staff in Mazandaran province. Therefore, to improve entrepreneurial self-efficacy can be increased their creativity, social self-efficacy and planning.