ارزيابي تطبيقي قابليت زيست پذيري پايدار محلات شهري (مورد پژوهي: محلات كاركنان شركت نفت و سادات شهر دوگنبدان)

امروزه، زيست‌پذيري شهري و ارتقاء آن، به هدف اصلي بسياري از سياست‌ها، برنامه‌ها و اقدامات مديران شهري تبديل شده و به‌عنوان شاخصي براي ارزيابي و نظارت بر عملكرد تصميم‌گيران و مديران مورد استفاده قرار مي‌گيرد. رويكرد زيست پذيري را مي‌توان برآمده از افزايش آگاهي نسبت به الگوهاي ناپايدار زندگي شهري دانست كه در درازمدت موجب كاهش توان منابع محيطي شده و شرايط زندگي شهري را سخت مي‌كند. اين پژوهش با هدف آسيب‌شناسي مهم‌ترين دلايل افت كيفيت زيست شهري در محلات شهر دوگنبدان با تأكيد بر محلات كاركنان شركت نفت و سادات با روش توصيفي تحليلي به شكل استنادي و پيمايشي و با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS انجام گرفت. به‌منظور برآورد حجم نمونه پرسشنامه از فرمول كوكران و براي روايي از فرمول آلفاي كرونباخ و براي تكميل آن از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده استفاده شد جامعه آماري شامل سرپرست خانوار، مالكان، سرمايه‌گذاران، مسئولين و مديران شهري دوگنبدان بوده و به تعداد 200 نفر مورد پرسش قرار گرفتند. نتايج نشان مي‌دهد در تمامي مؤلفه‌هاي زيست پذيري وضعيت حاكم بر محلات شهر دوگنبدان نامطلوب است؛ به‌ويژه زماني كه، همين مؤلفه‌ها در سطح يك محله‌ي نسبتاً برخوردار و يك محله‌ي داراي بافت فرسوده و قديمي بررسي شد؛ ملاحظه گرديد كه، اين شكاف و ناپايداري در بين محلات در حال تشديد شدن مي‌باشد. از سوي ديگر، يافته‌هاي تحقيق، تأييدكننده‌ي اين مطلب است كه امروزه، محلات شهر دوگنبدان در مسير پايداري قرار ندارند.