بررسي اثرات كاربري‌هاي مختلف شهرستان اصفهان بر ايجاد جزاير حرارتي

در اين پژوهش، ارتباط كاربري اراضي با دماي سطح زمين شهرستان اصفهان و خودهمبستگي فضايي با بهره گيري از شاخص موران بررسي شده است. بدين منظور، ابتدا، از داده هاي تصاوير ماهواره اي مربوط به ماهواره لندست هشت و لندست پنج در يك بازه زماني 18 ساله دريافت و پيش‌پردازش‌هاي لازم اعمال شد. سپس، به منظور بررسي تغييرات كاربري اراضي، نقشه طبقه‌بندي با استفاده از روش شئ‌گرا نزديكترين همسايگي و الگوريتم حداكثر احتمال صورت گرفت و دماي سطح زمين با استفاده از روش‌هاي الگوريتم پنجرهء مجزا براي لندست هشت و تك كاناله براي لندست پنجاستخراج شد و از داده هاي ايستگاه هواشناسي موجود در منطقه براي ارزيابي دماي به دست آمده استفاده گرديد. تحليل آماري بين مقادير دماي بازيابي شده به روش تك كاناله و پنجره مجزا نشان داد كه مقادير ريشه ميانگين مربعات خطا براي سال 2000 و 2018 به ترتيب برابر 1.64 و 0.93 مي باشد كه حاكي از، عملكرد بهتر روش پنجره مجزا نسبت به تك كاناله است. همچنين، از ديگر نتايج تحقيق، رابطه بين كاربري اراضي و دما مي باشد؛ بدين صورت كه، دماي مناطق كويري در سال 2000، دماي 42.76 درجه و در سال 2018، 46.06 درجه‌ي سانتي گراد بوده است كه به دليل نبود پوشش گياهي، اين مناطق دماي بيشتري را به خود اختصاص داده‌اند. مناطق داراي آب نيز در سال 2000، دماي 21.16 و در سال 2018، دماي 32.09 درجه‌ي سانتي گراد را به خود اختصاص داده است كه دليل آن را مي توان خشك سالي هاي اخير، خشك شدن رودخانه زاينده رود و افزايش مناطق شهري و سطوح نفوذ ناپذير دانست. در نهايت، با استفاده از شاخص تحليل لكه‌هاي داغ، خوشه‌هاي گرم و سرد جزاير حرارتي شهرستان اصفهان استخراج شد. تحليل خود همبستگي فضايي با شاخص‌هاي موران جهاني نشان داد دماي سطح زمين به شكل خوشه‌اي توزيع شده است. تحليل لكه‌هاي داغ تأييدي آشكار بر متمركز و خوشه‌اي شدن جزاير حرارتي شهرستان اصفهان در فضا با افزايش دوره‌ زماني بوده است.