توزيع فضايي استفاده تفرج كنندگان علمي با تاكيد بر مدل تعيين كريدور وحوش زوج سم و پستانداران خشكي‌زي در مناطق حفاظت شده بياباني

تنوع زيستي گونه هاي گياهي و جانوري بيابانهاي ساحلي از جاذبه خاصي براي استفاده گردشگر برخوردار است. هدف اين مطالعه تعيين مدل شايستگي تفرج كنندگان علمي يا زيست شناسان در منطقه حفاظت شده بياباني با تاكيد بر بيشترين حضور زوج سم در مسير است. در اين بررسي از پارامترهاي محيطي و اكولوژيكي دما، پوشش گياهي، خاك، منابع آب و جاذبه‌هاي طبيعي (چشم‌انداز پوشش گياهي: زيرمدل شايستگي گياهان آندميك، آسيب‌پذير، كم خطر و نادر، نوع حيات وحش و تراكم حيات وحش)، ارتفاع و پارامترهاي زيرساختار استفاده شد. نتايج نهايي شايستگي تفرج كنندگان علمي نشان داد كه 35.4 درصد در طبقه شايستگي بامحدوديت زياد و 64.6 درصد در طبقه شايستگي N قرار گرفته است. از عوامل محدود كننده تفرج كننده در منطقه حفاظت شده مي‌توان به ترتيب منابع آب (44598 هكتار، 100%)، توپوگرافي: ارتفاع (28935.8 هكتار، 64.8%) و شيب (4.2923 هكتار، 7.6 % ) و از عوامل افزايش دهنده مي‌توان به دما (15663 هكتار، 35.2%)، جاذبه‌هاي طبيعي مانند چشم‌انداز پوشش گياهي (12415.54 هكتار، 27.8%) و حيات وحش (7701.4 هكتار، 17.3%) و تنوع گونه‌هاي گياهي بومي اشاره نمود.