قدرت، نظم موجود و موازنه‌ در سياست خارجي (بررسي مقايسه‌اي چين و ايران)

Power, Existing Order, and Balance in Foreign Policy (A Comparative Study of China and Iran)

طي چند دهه اخير، سياست خارجي چين و ايران از توزيع قدرت در نظام بين‌الملل، هژموني‌خواهي و يك‌جانبه‌گرايي قدرت مسلط انتقاد داشته‌اند، اما واكنش جامعه بين‌الملل نسبت به اين دو كشور يكسان نبوده است. مسئله پژوهش حاضر اين است كه در عين نگرش انتقادي دو كشور به توزيع قدرت و نگراني از رويكرد سلطه‌طلبي و يك‌جانبه‌گرايي قدرت مسلط، چه تفاوت‌هاي بين سياست خارجي چين و ايران، در مورد مفهوم قدرت و فرايند قدرت‌يابي، نظم موجود، قدرت هژمون و موازنه گرايي در برابر آن بوده است كه منجر به واكنش متفاوت در برابر آن‌ها شده است. بر اساس يافته‌هاي پژوهش هرچند اين دو كشور نسبت به توزيع قدرت و يك‌جانبه‌گرايي قدرت مسلط ناخرسند بوده‌اند، اما سياست خارجي چين بر اساس نگرش انتقادي نرم (درون سيستمي)، با ماهيت ضد هژمونيك غيرمستقيم و پيگيري منابع مختلف قدرت (سخت و نرم) شكل‌گرفته است، درحالي‌كه سياست خارجي ايران در طي اين سال‌ها بر نگرش انتقادي – انقلابي، رويكرد مقابله‌جويانه يا ضدهژمونيك مستقيم و منابع سخت‌افزاري قدرت استوار بوده است. روش پژوهش در اين نوشتار، توصيفي – تحليلي با استفاده از منابع كتابخانه‌اي و اينترنتي است.

In recent decades, Sino-Iranian foreign policy has criticized the distribution of power in the international system, hegemony, and the unilateralism of the dominant power, but the international community has not reacted in the same way. The problem of the present study is that while the two countries are critical of the distribution of power and concerned about the hegemonic approach and unilateralism of the dominant power, what are the differences between China and Iran foreign policy on the concept of power and the process of power, order, hegemony and balance ‌ Orientation against it has led to a different reaction to them. The research hypothesis is based on the fact that although the two countries were dissatisfied with the distribution of power and the unilateralism of the dominant power, China's foreign policy is based on a soft critical attitude, with an indirect anti-hegemonic nature Has been formed, while Iran's foreign policy over the years has been based on a critical-revolutionary attitude, a direct confrontational or anti-hegemonic approach, and the hardware sources of power. The purpose of this study, in addition to comparing the foreign policy of China and Iran on the issues raised, is to provide lessons for foreign policy.