پهنه بندي خطر سيلاب در حوضه آبريز شهر چاي ميانه با استفاده از مدل ويكور

سيلاب يكي از رايج‌ترين مخاطرات طبيعي است كه سالانه موجب خسارات جاني و مالي فراواني در سراسر جهان مي‌گردد. پهنه‌بندي پتانسيل سيل‌خيزي يكي از روش‌هايي است كه جهت كاهش خطرات ناشي از سيل مي‌توان اتخاذ نمود. در اين منطقه مطالعه ي جامعي در اين زمينه صورت نگرفته است و هرسال وقوع سيلاب خسارات زيادي به بار مي‌آورد بنابراين هدف از اين پژوهش، تعيين پهنه‌هاي خطر سيلاب در حوضه ي آبريز شهرچاي ميانه (بستان آباد ميانه) واقع در شمال غرب ايران مي‌باشد. جهت اجراي اين مدل از لايه‌هاي مختلفي همچون شيب، جهت شيب، طبقات ارتفاعي، فاصله از آبراهه، تراكم آبراهه، كاربري اراضي، پوشش گياهي، ليتولوژي، بارندگي و خاك استفاده گرديد. استانداردسازي با استفاده از روش فازي در محيط نرم‌افزار Arc Map صورت گرفت. تحليل و مدل‌سازي نهايي با استفاده از مدل ويكور انجام گرديد. نتايج نشان داد كه شيب، بارندگي و جهت شيب بيشترين تأثير را در وقوع سيلاب، در اين حوضه دارند. همچنين با توجه به نتايج به‌دست‌آمده به ترتيب 6.02 و 10.45 درصد از محدوده ي موردمطالعه در طبقه بسيار پرخطر و پرخطر قرار دارند.