بررسي تاثير رهبري موثق و قلدري سازماني بر از خودبيگانگي شغلي با نقش ميانجي فرهنگ سازماني

مقدمه: هدف اصلي اين پژوهش بررسي تاثير رهبري موثق و قلدري سازماني بر از خودبيگانگي شغلي با نقش ميانجي فرهنگ سازماني در بين اعضاي هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي تبريز بود. مواد و روش كار: در اين مطالعه توصيفي ـ تحليلي، از روش مدل معادلات ساختاري استفاده شد. روش نمونه‌گيري در تحقيق حاضر نمونه‌گيري طبقه‌اي تصادفي بوده و با استفاده از فرمول كوكران، حجم نمونه آماري به تعداد 265 نفر برآورد شد. و پرسشنامه‌هاي مربوطه بين اعضاي هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي تبريز به صورت الكترونيكي توزيع گرديد. در اين پژوهش چهار پرسشنامه استاندارد براي بررسي متغيرهاي رهبري موثق، قلدري سازماني، فرهنگ سازماني، ازخودبيگانگي شغلي به‌عنوان ابزار اصلي گردآوري داده‌ها مورد استفاده قرارگرفتند. در سطح آمار استنباطي براي تعيين وضعيت هر كدام از متغيرهاي پژوهش از آزمون تي تك نمونه‌اي و براي تعيين ميزان تأثيرگذاري متغيرهاي مكنونِ برون‌زا (مستقل) يعني رهبري موثق، قلدري سازماني بر متغير مكنونِ درون‌زا (وابسته) يعني از خودبيگانگي شغلي، با نقش ميانجي متغير فرهنگ سازماني از مدل معادلات ساختاري به روش حداقل مربعات جزئي (pls) استفاده گرديد. براي بررسي فرضيات پژوهش از روشهاي كمي استفاده شد. يافته ها: نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه رهبري موثق بر ازخودبيگانگي شغلي اعضاي هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي تبريز به طور مستقيم تاثير ندارد ولي با نقش ميانجي فرهنگ سازماني نتايج معني دار است، همچنين قلدري سازماني نيز بر ازخودبيگانگي شغلي اثر مستقيم معني‌دار ندارد ولي با نقش ميانجي فرهنگ سازماني اثر غيرمستقيم متغير قلدري سازماني بر ازخودبيگانگي شغلي معني دار شد. نتيجه گيري: ننايج مطالعه نشان داد كه رهبري موثق و قلدري سازماني به واسطه فرهنگ سازماني بر ازخودبيگانگي شغلي اعضاي هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي تبريز تاثير دارد.