نقش ميانجي دشواري تنظيم هيجان در رابطه انعطاف‌پذيري روانشناختي و احساس تنهايي در زنان نابارور

مقدمه: ناباروري وضعيتي است كه مي تواند با پيامدهاي فردي و اجتماعي متعدد همراه باشد. هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي دشواري تنظيم هيجان در رابطه انعطاف پذيري روانشناختي و احساس تنهايي در زنان نابارور بود.روش كار: مطالعه حاضر، توصيفي-همبستگي و از نوع مدل سازي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري اين مطالعه شامل كليه زنان مراجعه كننده به مركز ناباروري حضرت مريم ساري جهت دريافت خدمات ناباروري در فاصله زماني سه ماهه پاييز 1398 بود. از ميان آنها تعداد 291 نفر به روش نمونه‌گيري هدفمند بر اساس ملاك هاي ورود و خروج براي شركت در مطالعه انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از ابزار پرسشنامه احساس تنهايي (UCLA)، پرسشنامه انعطاف پذيري شناختي و پرسشنامه دشواري تنظيم هيجان (DERS) استفاده شد. در پژوهش حاضر، براي تحليل داده ها از روش هاي ضريب همبستگي پيرسون و و مدل معادلات ساختاري با بهره گيري از نرم افزار ايموس استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان دادند كه انعطاف پذيري (0.24=r، 0.01 ≥P) و دشواري تنظيم هيجان (0.36=r، 0.01 ≥P) به ترتيب داراي همبستگي منفي و مثبت معني دار با احساس تنهايي مي باشد. دشواري تنظيم هيجان در رابطه بين انعطاف پذيري روانشناختي و احساس تنهايي داراي نقش ميانجي بود (0.01≥P).نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشان داد كه در زنان نابارور، انعطاف پذيري روانشناختي و دشواري تنظيم هيجان قادر به پيش بيني احساس تنهايي هستند. به نظر مي رسد كه متخصصان سلامت مي توانند با طراحي مداخلات مناسب به كاهش دشواري تنظيم هيجان و احساس تنهايي و افزايش انعطاف پذيري روانشناختي در اين افرا كمك كنند.