پديد آورندگان :
حاجي زاده اصل، علي دانشگاه آزاد اسلامي واحد همدان، ايران , جعفري، جلال دانشگاه علوم انتظامي امين، تهران، ايران , خدامرادي، حجت الله دانشگاه علامه طباطبايي، تهران، ايران
كليدواژه :
خودكشي , عوامل اقتصادي , رشد اقتصادي , روش گشتاورهاي تعميم‌يافته , استانهاي ايران
چكيده فارسي :
خودكشي را ميتوان يكي از مهمترين آسيبهاي اجتماعي قرن حاضر قلمداد نمود. اين آسيب اجتماعي روندي روبه رشد دارد و باعث نابودي سرمايه هاي انساني ميشود. با توجه به نقش اساسي سرمايه هاي انساني در رونق و توسعۀ اقتصادي كشورها، بررسي علل اقدام به خودكشي حائز اهميت است. در اين ميان، علم اقتصاد نيز همگام با ساير علوم تلاش هايي را درجهت بررسي و شناسايي عوامل اقتصادي مؤثر بر خودكشي انجام داده است. مطالعۀ حاضر نيز ازجمله مطالعات انجامشده در اين حوزه، در تلاش است تا با استفاده از الگوهاي اقتصادسنجي داده هاي تابلويي (روش گشتاورهاي تعميم يافته) به بررسي عوامل اقتصادي مؤثر بر ميزان خودكشي در استانهاي ايران در بازۀ زماني 1400-1384 بپردازد. از در اين مطالعه به اثرگذاري عوامل اقتصادي متعددي، همچون رشد اقتصادي، نرخ بيكاري، نرخ تورم، نابرابري درآمدي، ، شكاف توليد و شهرنشيني در سطح و با يك دوره وقفه در اقدام به خودكشي در استانهاي ايران پرداخته ميشود. نتايج تجربي حاكياز آن است كه اكثر متغيرهاي اقتصادي با يك دوره وقفه، داراي تأثير معناداري بر خودكشي هستند. به طوري كه با افزايش رونق و رشد اقتصادي در دورۀ گذشته، نرخ خودكشي دورۀ جاري كاهش معناداري يافته است. درحاليكه، شكاف توليد، نرخ بيكاري، تورم، نابرابري درآمدي و شهرنشيني در دورۀ گذشته داراي رابطۀ مثبت با نرخ خودكشي دورۀ جاري هستند.
چكيده لاتين :
Suicide could be considered one of the most important social harms of the present century. This social harm is on the rise and is annihilating human capital. According to the fundamental function of human capital in the prosperity and economic development of countries, it is significant to investigate the causes of suicide. In the meantime, economics, along with other sciences, has made efforts to investigate and identify the economic factors affecting suicide. The present study, as one of the studies conducted in this vain, tries to study the economic factors affecting the suicide rate in the provinces of Iran in the period 2005-2021 using the econometric models of panel data (generalized torque method). Therefore, in this study, the impact of several economic factors such as economic growth, unemployment rate, inflation rate, income inequality, industrialization, production gap, and urbanization in the area with a period of break in suicide attempts in the provinces Iran is investigated. Experimental results indicate that most economic variables with a break period have a significant effect on suicide. Thereafter, due to the increase of prosperity and economic growth in the previous period, the suicide rate of the current period is decreased significantly. Whereas, the production gap, unemployment rate, inflation, income inequality, and urbanization in the past period possess a positive relationship with the suicide rate of the current period.
